(از مجموعه دوم مصنفات ص 126- 127).

نُورِ مُفيد

-(اصطلاح اشراقى)نور- الانوار مفيد كل انوار است و هر يك از انوار طوليه مفيد نورند بمادون خود و در انوار محسوسه آفتاب نور مفيد است.

رجوع بنور مستفاد شود.

نُورِ مُقَدَّس

-(اصطلاح اشراقى)مراد نور الانوار است رجوع به نور قيومى و نور قهار شود.

نُورِ ناقِص

-(اصطلاح اشراقى)هر يك از انوار سافله نسبت بنور عالى خود ناقص‌اند و كليۀ انوار نسبت به نور الانوار ناقص است.

(مجموعۀ دوم مصنفات ص 136).

نُور و ظُلْمَت

-(اصطلاح اشراقى) قاعدۀ نور و ظلمت مبناى فلسفه شيخ اشراق است كه بقول خود احياكنندۀ فلسفۀ آباء و اجدادى است«و على الرمز يبتنى قاعدة اهل الشرق و هم حكماء الفرس القائلون باصلين احد هما نور و الاخر ظلمة لانه رمز على الوجوب و الامكان فالنور قائم مقام الوجود الواجب و الظلمة قائم مقام الوجود الممكن لان المبدأ الاول اثنان احد هما نور و الآخر ظلمة» (مجموعه دوم مصنفات ص 301).

نُور بَخْشيَّه

-(اصطلاح عرفانى)از سلسلۀ معروفيه،گويند كه چون ترتيب سلسلۀ كبرويه ذهبيه از سيد على همدانى بخواجه اسحاق ختلانى رسيد وى با سيد محمد نور بخش بيعت نمود و او را خليفه الخلفاء خود نمود و لقب نور بخش بوى عطا كرد.در اين حال سيد عبد الله مشهدىاز مريدان خواجه اسحاق از بيعت با نور- بخش ابا كردند و خواجه با مكاشفه فهميد و گفت مريدان سيد عبد الله مرتد شدند و بيعت بدست ايشان باطل است و الحال در خراسان مريدان سيد عبد الله را صوفيه ميگويند و مريدان سيد محمد را - نوربخشيه و اختلاف و مناقشات اين دو طايفه بسيار است...

(از طرائق الحقائق-جزء دوم- ص 143)

نَورُوز

-(اصطلاح ذوقى)عالم تفرقه را گويند.

(كشاف ص 1563).

نَوروزُ النَّهار

-(اصطلاح گاه‌شمارى) روز نوزدهم اسفند ارمذ بود كه آن روز آبها جارى شود و آن را عيد گيرند (از آثار الباقيه ص 230)

نَوع

-(اصطلاح فلسفى و منطقى) نوع عبارت از كلى است كه افراد آن متفق الحقيقة باشند و بعبارت ديگر نوع كلى است مقوم ذاتى افراد كه صادق بر افراد متفقة الحقائق باشد«كل لفظ يشار بها الى كثرة تعمها صورة واحدة مثل قولك الانسان و الفرس» (اخوان ج 1 ص 314).

«النوع هو اخص كليتين يليق ان يجاب به فى جواب ما هو» (تفسير ص 117،123)، «اما النوع فانه طبيعة محصلة فى- الوجود و فى الفصل جميعا» (شفا ج 2 ص 502) تركيبات

نَوعِ إضافى

-(اصطلاح منطقى)هر