يا وحشت و آن از گناهان كبيره است.

نَواء

-(اصطلاح هيئت)و طلوع هر منزلى كه در موسم باران بود آن را نواء و نوء گويند و طلوع باقى را بارح.

نَواسِخ

-(اصطلاح ادبى)و حروف مشبهة بالفعل،افعال ناقصه،افعال مقاربه،ما و لا، شبه بليس و لا،نفى جنس را گويند بدان جهت كه در اول مبتدا و خبر در آيند و آنها را نسخ كنند از اعمال اصلى خود.

(از سيوطى ص 53) از لحاظ فقهى مراجعه شود به ناسخ

نَوافِل

-(اصطلاح فقهى)جمع نافله است و نمازهاى مستحبى است كه زائد بر فرائض است و نوافل راتبۀ يوميه نمازهاى مستحبه يوميه است و نوافل ليل نماز شب است كه جمعا 24 ركعت ميشوند،رجوع برواتب يوميه شود و نوافل مبتدئه نمازهائى ديگر بود كه بر سبيل تقرب خوانده شوند مانند نماز زيارت و جز آن رجوع به مبتدئه شود و رجوع به صلاة ليل و وتر و شفع شود و رجوع به(عروة ص 200،317-قواعد شهيد ص 326)شود.

و بطور كلى نوافل دو ركعتى ميباشد مگر وتر،كه يك ركعت است و مگر صلاة اعرابى و عيد و جعفر طيار رجوع شود باين كلمات.

نَواقِضِ وُضو

-(اصطلاح فقهى)و عبارتند از بول،غائط،ريح،نوم،سكر، جنون،اغما و خروج منى (از الفقه على...ص 64)

نَوال

-(اصطلاح ذوقى)بمعنى بخشش و صواب و نائل شدن،و نواله در اصطلاح صوفيه چيزى است كه ميرساندحق اهل قرب را از خلعتهاى رضا و گاه اطلاق ميشود بر هر خلعتى كه ميپوشند.

(از كشاف ص 1438).

نور

-(اصطلاح فلسفى و عرفانى) كلمۀ نور در فلسفۀ اشراق مرادف با وجود در حكمت متعاليه چنانكه وجود منقسم به وجود فى نفسه لنفسه و فى نفسه لنفسه بغيره و فى نفسه لغيره بغيره ميشود براى نور نيز همين تقسيمات با تفاوتى مختصر شده است.و چنانكه فلسفۀ معموله متعاليه مبتنى بر وجود و ماهيت است فلسفۀ اشراق مبتنى بر قاعدۀ نور و ظلمت است.

و چنانكه موجودات بالذات و بالعرض‌اند نور بالذات و بالعرض است كه نور حسى و عقلى باشد.

شيخ اشراق نور را تعريف كرده است به آنچه ظاهر بنفسه و مظهر لغيره باشد و از اين جهت است كه صدر الدين نور بالذات را مساوق با وجود دانسته است و بالجمله اساس كار و تقسيمات در فلسفۀ اشراق مبتنى بر نور و ظلمت است«النور ينقسم الى نور فى نفسه لنفسه و الى نور فى نفسه و هو لغيره و النور العارض عرفت انه بغيره» (ش ص 295 و 298).

«و على هذا يبتنى قاعدة النور و الظلمة و قاعدة الاشراق فى النور و الظلمة التى كانت طريقة حكماء الفرس مثل جاماسب و بوذرجمهر و من قبلهم لانه رمز على- الوجوب و الامكان» (از ش ص 18،307،315،312، 364،410-اسفار ج 1 ص 19،46- ج 2 ص 28)