هر كه بامام عدل اقتدا كند و نماز كند، ذمت وى بيقين برى باشد.

ديگر آنكه خداى تعالى فرمود: «وَ لاٰ تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا»، يعنى:ميل مكنيد به آنان كه ظلم كنند،و فاسق ظالم باشد!و اقتدا كردن بوى ركون و ميل باشد بوى،و خداى تعالى ازين نهى كرده است.

ديگر آنست كه ميان امام و مأموم فضل معتبر است،لقوله ص:

«يؤمكم اقرءكم» ، يعنى:امامت شما آن كس كند كه قارى‌تر باشد.و فسق نقصى عظيم است،روا نباشد فاسق را بر عدل پرهيزگار مقدم داشتن.

و آنچه روايت كرده‌اند از قول رسول ص:«صلوا خلف كل بر و فاجر»يعنى نماز كنيد در پس هر كه هست،اگر نيكو كارست و اگر فاسق بدكردار،از اخبار آحاد است؛دليل عقل را و تواتر را،كه دليل يقينى است،بخبرى كه ظنى بود، ترك كردن روا نبود.

نَمازِ آيات

-رجوع شود به نماز خسوف

نَمازِ اضْطِرارى

-رجوع به نماز مضطر شود

نَمازِ جامِع

-(اصطلاح فقهى)نماز جماعت نمازى است كه به پيشوائى شخصى عادل طبق شرايطى برگزار ميشود.

و بايد كه پاك زاده بود.بحرام زاده اقتدا نتوان كردن،و ناپاكزاده را بر پاكزاده مقدم داشتن زشت است.

و آن كس را كه در او علت پيسى باشد و جذام،و آنكه او را حد زده باشند،وآنكه بر جاى بمانده باشد،روا نبود به ايشان اقتدا كردن،مگر كسانى را كه مانند ايشان باشند.

دليلش طريقۀ احتياط است.

و نابينا،و بنده،و كسى را كه او را نماز تقصير بايد كردن،اقتدا مكروه باشد.

و چون جمعى حاضر باشند كه همه سزاوار امامت باشند،اولى‌تر آن كه مهتر قبيله،يا خداوند خانه،يا خداوند مسجد را مقدم دارند،و اگر نه كسى را كه قرآن نيكوتر خواند.و اگر درين متساوى باشند،كسى را كه فقيه‌تر باشد، و اگر برابر باشند،كسى را كه هاشمى باشد.و اگر برابر باشند،كسى را كه سال بيشتر باشد.

و بدو كس،كه يكى از ايشان امام بود،جماعت منعقد شود.مأموم از جانب دست راست بايستد،و اقتدا كند بامام بعزم و به فعل.

و در دو ركعت نماز هست كه با وجود شرايط آن،نماز جمعه گزارند.و چون آن شرائط نباشد،نگذارند،بايد كه اين جماعت بر ناكردن نماز جمعه،چون شرايط آن حاصل نباشد،ملامت نكنند.

و امام عادل بنزد ايشان امامى باشد كه از او هيچ گناهى در وجود نيايد،و معصوم باشد از جملۀ قبايح.و اين چنين امام،چون درين زمان حاضر نباشد ازين سبب،نماز جمعه را واجب نگويند.

و در روز آدينه،غسل كردن سنت است،و موى لب گرفتن،و ناخن چيدن، و جامۀ نيكو پوشيدن،و بوى خوش بكار