مقيد بر آن است بالطبع منتفى و زائل ميشود چه آنكه بقاء مقيد بدون وجود قيد غير ممكن است.

(اصول رشاد ص 112-111)

نَسْرِ طائِر

-(اصطلاح نجومى)رجوع به عقاب شود.

نَسْرِ واقِع

-(اصطلاح نجومى)و عبارت از ستارۀ روشنى بود واقع در چنگال رامى.يعنى كركس نشسته و نسر واقع را با قلب عقرب بر روى هم هراران نامند زيرا كه بوقت سرماى سخت پديد آيند.

(از التفهيم ص 102).

نَسْرَيْن

-(اصطلاح نجومى)و نسر طائر و نسر واقع را گويند.

نَسْطوريَّه

-(اصطلاح ملل و نحل) اصحاب نسطور حكيم را گويند كه در زمان مأمون ظهور كرد و براى خود در اناجيل تصرف كرد و نسبت آن مذهب در مسيحيت بمانند مذهب معتزليان است در اسلام اين جمع خدا را واحد دانند و در عين حال منشأ اصل،وجود،علم و حيات پس اقانيم سه‌گانۀ اينان بجز اقانيم سه‌گانۀ ديگران است اينان اين سه اصل را زائد بر ذات ندانند اينان گويند خدا با جسد عيسى متحد شده است و لكن نه بطريق امتزاج كه اعتقاد ملكانيه است و نه بطريق ظهور كه اعتقاد يعقوبيه است و لكن اتحاد آن نوع اتحاد اشراقى است همچون اشراقى خورشيد در اجسام صقيله مانند بلور (از ملل و نحل شهرستانى ص 108 -109).

نَسَقِ شامى

-(اصطلاح نجومى)و عبارت از ستارگانى است كه بر بازوى جاثى قرار دارند يعنى ردۀ كه سوى شام است و آن ستاره‌هائى كه سوى يمن بود نسق يمانى خوانند و ميان اين دو نسق را روضه خوانند.

نِسْيان

-(اصطلاح ذوقى) فراموشى ذكر خداست كه از كبائر است مر عارفان را.

نَسيم

-(اصطلاح ذوقى)ياد آوردن از جهت عنايت را گويند و تجلى جمالى الهى را گويند و رحمت متواتر و نفس رحمانى است.

حافظ گويد:

همه شب درين اميد كه نسيم صبحگاهى
به پيام آشنايان بنوازد آشنايى
بخدا كه جرعۀ ده تو بحافظ سحر خيز
كه دعاى صبحگاهى اثرى كند شما را
پير طريقت گفت:الهى نسيمى دميد از باغ دوستى،دل را فدا كرديم،بويى يافتيم از خزينۀ دوستى،بپادشاهى بر سر عالم ندا كرديم،برقى تافت از مشرق حقيقت،آب و گل كم انگاشتيم.

الهى،هر شادى كه بى‌تو است،اندوه است،هر منزل كه نه در راه تو است، زندانست،هر دل كه نه در طلب تو است ويرانست،يك نفس با تو،به گيتى ارزانست يك ديدار از تو بصد هزار جان رايگانست.

(از عده ج 5 ص 622).

نَسيء

-(اصطلاح اهل هيئت و نجوم) و در قرآن نيز اين كلمه آمده است ابو- ريحان در تعريف آن گويد: