منت نهاد بر خلقان بر تمتع گرفتن از پشم گوسفند و اشتر و موى بز،و فرقى نكرده است ميان مردار و كشتار.اگر اين هر دو، اعنى.موى و پشم،پليد بودى،منت ننهادى و ديگر از رسول ص روايت است كه فرمود:

«اذا ولغ الكلب فى اناء احدكم فليغسله ثلاث» ، يعنى:چون سگ سر در اناء آب يكى از شما كند،بايد كه آن را سه بار بشويند.

و كافر پليد است،و دليلش اجماع اين طائفه است،و قول خداى تعالى: «إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ» ،يعنى:بدرستى كه مشركان پليداند.و اين نص است.و هر كه گفت مشرك پليد است،گفت هر كه جز از مشرك است از كافران نجس‌اند.و مشرك را پليد گفتن و ديگر آن را از كافران پاك گفتن،خلاف اجماع است.و خلاف اجماع باطل است.

و لفظ نجاست حقيقت است نجاست عينى را،و مجازست حكمى را،و لفظ بحقيقت اولى بود از مجاز.

اگر گويند:مشرك اگر نجس عين بودى، بتجدد معنى،كه آن اسلام است،پاك نشدى.

جواب گويند:اين لازم نيست زيرا كه خمر نجس العين است،بتجدد معنى،كه آن حموضت است،يعنى:ترشى،پاك ميشود باتفاق.

اگر گويند:اهل كتاب از جهودان و ترسايان،اگر پليد بودندى،طعام ايشان كه آلودۀ دست ايشان بودى پليد بودى،و هر چه پليد باشد حرام باشد،و خداى تعالى فرموده است: «وَ طَعٰامُ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتٰابَ حِلٌّ لَكُمْ» ،يعنى:طعام آنان كه ايشان را كتاب داده‌اند شما را حلالاست.

جواب گويند كه:مراد بطعام گندم است.

ابو حنيفه و شافعى را خلاف است در آنكه چون شخصى يكى را وكيل كند براى آنكه از براى وى طعام خرد،شافعى گفت:

وى را جز گندم نبايد خريدن،و ابو حنيفه گفته:روا باشد كه گندم خرد،و روا باشد كه آرد گندم بخرد.

و اگر لفظ طعام بر گندم و غير آن اطلاق كنند،ما آن را بر گندم حمل كنيم،و بر هر طعامى كه جامد باشد بدليلى.

و پسخوردۀ هر حيوانى كه غير از خوك و سگ است از آب،چون بر دهن وى اثر نجاست نباشد،پاكست.دليلش قول خداى تعالى، «وَ أَنْزَلْنٰا مِنَ السَّمٰاءِ مٰاءً طَهُوراً» ، و پسخوردۀ ايشان را آب گويند مطلقا،پس پاك باشد.

(رجوع شود به معتقد الاماميه ص 182، 186)

نُجَباء

-(اصطلاح عرفانى)نجباء عبارت از چهل نفرند كه امور بندگان و اصلاح حال و كار عباد را بعهده دارند و در حقوق خلق تصرف ميكنند.

نَجْدَت

-(اصطلاح عرفانى اصطلاح اخلاقى) و آن بود كه نفس واثق باشد به ثبات خويش تا در حالت خوف جزع بر او وارد نيايد و حركت نامنظم از او صادر نشود.

(اخلاق ناصرى ص 76).

النَّجَدات

-(اصطلاح كلامى)از فرق خوارج-از اصطلاحات كلامى است اصحاب نجدة بن عامر الحنفى را گويند.

گويند كه او با لشكرى از عامه بقصد الحاق به ازارقه خارج شد و در بين راه