شده است و از اين وجدان حالى مرادست نه عملى و يكى از آن حالات فنا است و فنا عبارت از زائل شدن تفرقه است ميان قدم و حدوث.

(از شرح گلشن راز ص 560) حلاج گويد«مواجيد حق اوجد الحق كلها و ان عجزت عنها فهو الكبائر و ما الوجد الا خطرة ثم نظرة تثير لهيبا بين تلك السرائر اذا سكن الحق السريرة ضوعف- ثلاثة احوال لاهل البصائر» (طبقات ص 310)

مَوادِّ ثَلاث

-(اصطلاح منطقى)مراد از مواد ثلث وجوب،امكان،امتناع است.

رجوع به ماده عقود و امكان و امتناع و وجوب شود.

مَوادّ عُقود

-(اصطلاح منطقى)مراد از عقود همان مواد ثلث است (از اسفار ج 1 ص 32،36 رجوع بامكان شود).

مُوارِبَة

-(اصطلاح اهل بديع)و آن باشد كه متكلم سخنى گويد كه متضمن امرى باشد كه منكر عليه باشد مانند قول خداى متعال در مقام حكايت از بزرگترين اولاد يعقوب «ارْجِعُوا إِلىٰ أَبِيكُمْ فَقُولُوا يٰا أَبٰانٰا إِنَّ ابْنَكَ سَرَقَ» (از كشاف ص 1449).

در ابدع آورد مواربه:

در لغت حيله‌كردن است و نزد اهل بديع آنست كه سخنى گويند كه از جهتى محل اعتراض باشد پس از ابتدا راهى براى دفع اعتراض تفحص كرده باشد از تصحيف يا تبديل حركات يا افزودن و كاستن و پيوستن و امثال آن:مجمعى از شاعران ديدم سراسر نكته‌دان گفتم آيا شعر حسرت شعر حسرت از شما است بود صدر آراى آن محفل يكى فرخنده راى گفت آرى حسرت و شعرش ز ما هست و ز ماست (از ابدع ص 386).

مُوارده

-(اصطلاح بديعى)و توارد نيز گويند آنست كه اتفاق افتد در شعر دو شاعر كه در بيتى كلا يا بعضا توافق كنند.

جمال الدين عبد الرزاق گويد:

گويند صبر كن كه شود خون بصبر شير
آرى شود و ليك بخون جگر شود
حافظ گويد:

گويند سنگ لعل شود در مقام صبر
آرى شود و ليك بخون جگر شود

مَواريث

-(اصطلاح فقهى)رجوع بارث و فرائض شود

مُوازِنَه

-(اصطلاح ادبى)از محسنات لفظيه است و تساوى دو فاصله يعنى دو كلمۀ اخير از دو فقره يا دو مصراع باشد در وزن نه قافيه (از كشاف ص 159-المعجم ص 251).

مانند «وَ نَمٰارِقُ مَصْفُوفَةٌ وَ زَرٰابِيُّ مَبْثُوثَةٌ» و هرگاه الفاظ هر دو قافيه مثل هم باشند مماثله گويند مانند «وَ آتَيْنٰاهُمَا الْكِتٰابَ الْمُسْتَبِينَ وَ هَدَيْنٰاهُمَا الصِّرٰاطَ الْمُسْتَقِيمَ» (از مطول ص 383).

در علوم غريبه و آن مقدارى بود كه اعلى را باسفل