نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر جلد : 3 صفحه : 1915
فلسفى)هر موجودى جز خدا ممكن بالذات است رجوع بامكان ذاتى شود.
مُمكِن مُسْتَكفى
-(اصطلاح فلسفى) موجود ممكنى كه ذاتش در قبول فيضان وجود از مبدأ فياض كافى باشد ممكن مستكفى نامند در مقابل ممكنى كه در قبول فيضان فيض از مبدأ فياض احتياج ب معدات و شرائطى داشته باشد تا معد براى قبول فيض شود از اين جهت عقول را ممكنات مستكفى مينامند و ممكنات ديگر ممكن بامكان استعدادى و غير مستكفى ميباشند.
(از شرح منظومه ص 171).
مِنْ
-(اصطلاح ادبى)بكسر ميم از حروف جاره است و ما بعد خود را مجرور كند و بر چند وجه است.
1 ابتداء غايت كه اغلب است مانند «مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرٰامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى» 2 تبعيض مانند «فَمِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَلىٰ بَطْنِهِ» 3 جنس مانند «مٰا نَنْسَخْ مِنْ آيَةٍ» 4 تعليل مانند «مِمّٰا قٰالُوا» 5 بدل مانند «أَ رَضِيتُمْ بِالْحَيٰاةِ الدُّنْيٰا مِنَ الْآخِرَةِ» 6 مرادف عن مانند «فَوَيْلٌ لِلْقٰاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللّٰهِ» 8 مرادف فى مانند «أَرُونِي مٰا ذٰا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ» و «إِذٰا نُودِيَ لِلصَّلاٰةِ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ» 9 بمعنى عند مانند «لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوٰالُهُمْ وَ لاٰ أَوْلاٰدُهُمْ مِنَ اللّٰهِ شَيْئاً» 10 غايت مانند«رأيته من ذلك الموضع»كه ابتداء و انتهاء غايت هر دورا رساند.
11 توكيد مانند«ما جاءني من احد» كه زائده است و معانى ديگر.
(از مغنى ص 167-168) و من بفتح ميم بر پنج وجه است 1 شرطيه مانند «مَنْ يَعْمَلْ سُوءاً يُجْزَ بِهِ» .
2-استفهاميه مانند «وَ مَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّٰهُ» و «مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاّٰ بِإِذْنِهِ» 3 موصوله مانند «أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللّٰهَ يَسْجُدُ لَهُ مَنْ فِي السَّمٰاوٰاتِ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ» 4 نكرۀ موصوفه مانند«مررت بمن معجب لك-«و كفا بنا فضلا على من غيرنا حب النبى محمد ايانا» (از مغنى ص 170-تلخيص ص 89)
مُنابَذَه
-رجوع به بيع منابذه شود.
مُنادى
-(اصطلاح ادبى)اسمى كه بعد از حروف ندا واقع شود منادى نامند، مانند يا عبد الله»كه عبد مناداى مضاف است.
رجوع به حروف ندا و ندا.شود و نيز رجوع به(سيوطى ص 184)شود.
مُناسخات
-(اصطلاح فقهى)و در موردى گويند كه مثلا شخصى بميرد و تركۀ از خود گذارد و وراثى،و يكى از آن ورثه قبل از قسمت بميرد و مسائلى در اين مورد پيش آيد.
رجوع شود به(از شرح لمعه ج 2 ص 280).
مُناجات
-(اصطلاح عرفانى)مناجات عبارت از مخاطبت اسرارست در مقام صفاء اذكار براى ملك جبار.
نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر جلد : 3 صفحه : 1915