وطى كردن،و اگر وطى كند روا نباشد فروختن او،و نه اعتراف آوردن بفرزندى او.بايد كه از براى وى چيزى از مال خويش معين كند،براى آنكه وى را بنطفۀ خويش[غذا داده]است.

و روا نيست وطى كردن كنيزكى كه بعضى ازو بنده باشد و بعضى آزاد.و روايت كرده‌اند كه روا باشد برو عقد متعه كردن در روزى خاصه.

و كنيزك مشترك را روا نباشد هيچ يكى از شركا وطى كردن الا بتحليل ايشان.اگر بى‌تحليل،يعنى:

بى‌حلال كردن وطى كند،گناهكار باشد،و تأديبش واجب باشد.و فرزند را بوى الحاق كنند،و نصيب شريك از قيمت فرزند بشريك بايد دادن.

و بر مادر فرزند حكم بندگان رود الا بيع او.چون فرزند او زنده باشد،روا نباشد وى را فروختن نه در بهاى وى.

و اگر بهاى وى دين باشد،و خواجۀ وى را وجهى ديگر نباشد كه آن دين وى بگذارد،روا باشد فروختن وى از براى گزاردن آن دين.

و ميان زنانى كه حرام باشند،جمع توان كرد در ملك،نه در وطى،چنانكه مادر و دختر و دو خواهر.

(معتقد الاماميه ص 443،444)

مَلَكِ مُقَرَّب

-(اصطلاح فلسفى) صدر الدين از عقل اول تعبير به ملك مقرب كرده و عقول طوليه را ملائكه مقربين ناميده است باعتبار قاهريت و تأثير آنها در مادون خود(مبدأ و معاد صدرا ص 92- رسائل صدرا ص 105-اسفار ج 3 ص101).

مَلَكات

-(اصطلاح فلسفى)كيفيات راسخۀ نفسانى را ملكات گويند و از انواع مقولۀ كيف‌اند(دستور ج 3 ص 329).

مَلْكانيَّه

-(اصطلاح ملل و نحل)مذهب همۀ پادشاهان مسيح بود در روزگار باستان و نيز مذهب مردم آفريقا،صقليه،اندلس و شام است.

اينان قائل به سه اصل‌اند«اب،ابن و روح القدس» و گويند عيسى هم خداى كامل است و هم انسان كامل،آنچه مصلوب گرديد انسانيت وى بود نه الوهيت او.

عين اين عقيده را نيز نسطوريان دارند بجز اينكه گويند حضرت مريم جنبۀ انسانيت عيسى را بزاده است و جنبۀ الوهيت او را خدا بزاده است.

لكن يعقوبيه گويند اصولا مسيح خود خدا است و پس از قتل عيسى جهان سه روز بدون مدبر بماند...

(رجوع شود به محل و نحل ابن حزم ص 48 ج 1) البته در عقيده رايج مسيحيان عيسى روح الله و فرزند خدا بحساب مى‌آيد لكن يعقوبيان و نسطوريان در اين امر غلو و زياده‌روى داشته‌اند.

مَلَكَه

-(اصطلاح فلسفى)خواجۀ طوسى گويد:ملكه هيأتى نفسانى بود كه موجب صدور فعلى يا انفعالى شود بى‌رويتى (از اساس الاقتباس ص 44 و رجوع شود به اسفار ج 2 ص 35-مقولات ارسطو-71-كشاف ص 1328-اخلاق ناصرى ص 64-اسفار ج 1 ص 138).