داده و از آن صرف نظر ميكند.

معاطات اعم از اينكه مفيد ملك باشد يا اباحه در غير بيع،اعم از عقود لازمه و جائزه باستثناء نكاح جارى است.

خلاصه معاطات عقدى است جائز و هر يك از طرفين مادامى كه عوضين بحال خود باقى بوده و موجود باشد حق رجوع و بهم زدن آن را خواهند داشت.

اما با تلف عوضين يا احد عوضين مانند ساير عقود جائزه لازم خواهد شد زيرا حق رجوع در جائى است كه عين باقى و بر قرار باشد و با تلف عين موضوع زائل و حق ساقط ميشود و مقتضاى آن لزوم عقد است.

(كليات ص 75)

مُعاقَبَه

-باصطلاح عروضيان دو سبب حفيف باشد كه در بيتى متوالى باشند (رجوع شود به دره.ص 23).

مَعالِمُ أعلامِ الصِّفات

-(اصطلاح ذوقى) معلم محل ظهور صفات است مانند معالم دين و معالم الطريق و اعضاء شريف انسانى را معالم گويند،چون عين،سمع كه معالم و اصول صفات باين محلها ظاهر ميشود.

(رسائل شاه نعمت الله ج 1 ص 50)

مُعامِلات

-(اصطلاح فقهى و عرفانى) معاملات عبارت از احكام شرعى متعلق بامور دنيا است باعتبار بقاء شخص مانند بيع،رهن،اجاره و نكاح و جز آنها «المعاملات راجعة الى حفظ النسل و المال من جانب الوجود و الى حفظ النفس و العقل ايضا»در مقابل عبادات و بالجمله آنچه مقصود اهم از آن دنيا باشد معامله است(از قواعد ص 4-موافقات ج 2 ص 9-كشاف ص 146).

عرفا گويند ارباب عبادات چشم بپاداش آن دارند و گفته‌اند«مطالبة الاعواض على الطاعات من نسيان الفضل».

(طبقات ص 306).

جعفر خلدى گويد«لا يجد العبد لذة المعاملة مع لذة النفس لان اهل الحقائق قطعوا العلائق التى تقطعهم عن الحق قبل ان تقطعهم العلائق» (طبقات ص 436).

«المعاملة كلها ترك استعمال الاولى فالاولى من العلم» (طبقات ص 428).

محمد بلخى گويد«من ذاق حلاوة المعاملة لا يصبر عنه»و نيز گويد«من ذاق حلاوة المعاملة انس بها» (طبقات ص 215).

مَعانى و بَيان

-(اصطلاح ادبى)يكى از فنون مهم و اصلى ادبيات معانى و بيان است كه ريشۀ بس عميق و تاريخى دارد كه تا آنجا كه تاريخ مدون بما نشان ميدهد ريشۀ معانى بيان عربى و جهان اسلام بازگشت به يونان باستان ميكند و حد اقل تا حدود زيادى متأثر از خطابه و پارۀ از صناعات خمس منطقى و فنون بلاغى يونان شده است و ازين روى بطور اختصار تحولات آن را شرح ميدهيم.

فن خطابه و بيان از لوازم ضرورى اجتماعات متمدن انسانها بوده و هست و بطور قطع پس از تكوين لغات و واژه‌ها انسانها در اين راه قدم برداشته‌اند كه بچه نحو،منظور و مقصود خود را به