ميل بركش چشم بدرا و سوى روحانيان
پاى‌كوبان دستۀ گل بر،برين نيلى حصار
قدسيان دربند آن تا كى برآيى زين نهاد
تو هنوز اندر نهاد خويش آخر شرم دار
بعضى در انوار افتادند،مشكات و مصباح نبوت شدند و بعضى در اسرار قدم افتادند تا سينه‌شان ينابيع علوم مجهول آمد.

(از شطحيات ص 21) «وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مٰا كُنْتُمْ» و اسامى و افعال هر دو با يكديگرند «وَ مٰا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لٰكِنَّ اللّٰهَ رَمىٰ» (رجوع شود به انسان كامل ص 28)

مُشْكِل

-(اصطلاح اهل حديث) روايتى است مشتمل بر الفاظ مشكل كه معانى آنها را اشخاص متبحر در ادبيات دريابند (از درايه ص 57).

مُشَوِّقِ اوَّل

-(اصطلاح فلسفى)مراد از مشوق اول ذات حق تعالى است.

(شفا ج 2 ص 2،7).

مَشْهود به

-(اصطلاح فقهى)مشهود به-و عليه و له از اصطلاحاتى است كه در بحث شهادت آيد رجوع به شهادت شود.

مَشْهُور

-(اصطلاح اهل حديث) و حديث مشهور آن باشد كه شايع باشد بآنكه جماعتى از اهل حديث روايت كرده باشند.

(از درايه ص 40).

مَشْهُورات

-(اصطلاح منطقى) مشهورات بظاهر آن مقدمات بوند كه باول شنيدن چنين و هم افتد كه ايشانمشهورند و چون بحقيقت بنگرى نه مشهور بوند.

(دانشنامه بخش منطق ص 125).

و بالاخره قضايائى بوند كه تمام مردم بدان اعتراف كرده باشند از راه عادات و متضمن بودن مصالح آنها و غيره (از دستور ج 3 ص 266 و رجوع شود به شفا ج 1 ص 347 و رجوع شود به متواترات).

مَشْوِرَت

-(اصطلاح اخلاقى)تبادل فكر،تبادل نظر،شود.

مأخوذ از قرآن مجيد كه فرمودند:

و شاورهم فى الامر.

در حديث است كه مؤمنان بايد در كارهاى خود با خردمندان معتمد شور و مشورت نمايند.

مولانا گويد:

اى كه با شيرى تو در پيچيدۀ
بازگو رائى كه انديشيدۀ
مشورت ادراك و هشيارى دهد
عقلها مر عقل را يارى دهد.

گفت پيغمبر بكن اى رأى زن
مشورت كالمستشار مؤتمن
قول پيغمبر بجان بايد شنود
بازگو تا چيست مقصود تو زود
گفت هر رازى نشايد باز گفت
جفت طاق آيد گهى كه طاق جفت

مَشيَّت

-(اصطلاح فلسفى)مشيت عبارت از تجلى ذاتى و عنايت سابقۀ حق بر ايجاد معدوم و اعدام موجود است و آن اعم از اراده است زيرا اراده عبارت از تجلى ذات است براى ايجاد معدوم