مستلزم نهى از سكون است ولى دائم يا موقت بودن آن سكون تابع چگونگى و كيفيت مفاد امر ميباشد يعنى اگر صيغه امر حركت دائم را ايجاب كند نهى منتزع از آن نيز حرمت سكون دائم را ايجاب خواهد كرد و اگر صيغۀ امر وجوب حركت براى ساعت معينى را اقتضاء كند نهى نيز حرمت سكون را براى همان ساعت اقتضاء خواهد نمود.

بنا بر اين نهى مزبور در صورتى مفيد دوام و تكرار خواهد بود كه قبلا دلالت امر بر تكرار محرز شده باشد و حال آنكه دلالت امر بر تكرار،خود محل نزاع و اول كلام ميباشد.

ج»سيد مرتضى(رض)كه از قائلين باشتراك امر در مره و تكرار است چنين استدلال نموده:

شكى نيست در اينكه قرآن و عرف عامه در استعمال صيغه امر گاهى از آن ارادۀ تكرار و گاهى ارادۀ وحدت كرده‌اند و ما هم در جاى خود بتفصيل بيان كرده‌ايم كه ظاهر استعمال در دو معنى،دليل اشتراك لفظ بين آنها ميباشد.

ولى مخالفين اين عقيده اين استدلال را رد نموده و گفته‌اند كه قرآن و عرف عامه ممكن است آن را در طلب مطلق كه معنى حقيقى صيغۀ امر و قدر جامع بين مره و تكرار است استعمال ولى بكمك قرائن خارجيه گاهى از آن ارادۀ مره و گاهى ارادۀ تكرار كرده باشند.

(اصول رشاد ص 44).

مُريد

-(اصطلاح عرفانى)مريد نزد صوفيان و اهل سلوك كسى است كه ازاراده خود مجرد شده و از ما سوى اللّه بريده باشد و بر دو معنى است يكى عين محب يعنى سالك مجذوب دوم عين مقتدى كه حق ديدۀ او را بنور هدايت بينا گردانيده تا وى بنقصان خود نگرد و دائما در طلب كمال باشد و قرار نگيرد مگر بحصول مراد و وجود قرب حق.

خواجه عبد اللّه گويد،كار مريد با جستجو است و كار مراد با گفتگو است،كار مريد با رياضت است و كار مراد با عنايت است،مريد برقع خدمت پوشد و مراد شراب وصلت نوشد،يار لباس قربت پوشد، اغيار شراب فرقت نوشند،رجوع شود بمراد(رسائل خواجه عبد اللّه ص 118).

رجوع بفرهنگ مصطلحات عرفا شود.

مُريدِ صادِق

-(اصطلاح عرفان)مزيد صادق آن باشد كه كلا رو بسوى خدا دارد از سر ارادت تمام و روحانيت شيخ را حاضر داند در همۀ احوال و در راه باطن از وى استمداد كند و خود را با شيخ مانند ميت در دست غسال داند.

(رجوع شود به رسائل خواجه عبد اللّه ص 118) ابو عبد اللّه سجزى گويد«انفع شىء للمريدين صحبة الصالحين و الاقتداء بهم فى افعالهم و اخلاقهم و شمائلهم و زيارة قبور الاولياء و القيام بخدمة الاصحاب و الرفقاء» (طبقات ص 255) ابو على رودبارى گويد:«المريد الذى لا يريد لنفسه الا ما اراد لله له و المراد لا يريد من الكونين شيئا غيره» (طبقات ص 256).