دم بدم در صحنۀ انديشه‌شان
ثبت و محوى ميكند آن بى‌نشان
مولانا گويد:

از عمر چون آن رسول اين را شنيد
روشنى‌اى در دلش آمد پديد
محو شد او هم سؤال و هم جواب
گشت فارغ از خطا و از صواب
اصل را دريافت بگذشت از فروع
بهر حكمت كرد در پرسش شروع
آب صافى در گلى پنهان شده
جان صافى بستۀ ابدان شده
محو ميبايد نه نحو اينجا بدان
گر تو محوى بى‌خطر در آب ران
آب دريا مرده را بر سر نهد
ور بود زنده ز دريا كى رهد
چون بمردى تو ز اوصاف بشر
بحر اسرارت نهد بر فرق سر
اى كه خلقان را تو خر ميخواندۀ
اين زمان چون خر بدين يخ ماندۀ
گر تو علامه زمانى در جهان
نك فناى اين جهان بين اين زمان
مرد نحوى را از آن دردوختم
تا شما را نحو محو آموختم
فقه فقه و نحو نحو و صرف صرف
ور كم آمد يابى اى يار شگرف
آن سبوى آب دانش‌هاى ماست
وان خليفۀ دجلۀ علم خداست

مَحْوِ ارْبابِ سَرائِر

-(اصطلاح عرفانى) و عبارت ازالۀ علل و آفات است و مقابل آن اثبات مواصلات است كه بواسطۀ رفع اوصاف عبد الله و رفع رسوم و عادات اوست به تجليات صفات حق تعالى .

مَحْوِ اربابِ ظاهِر

-(اصطلاح عرفانى) و عبارت از رفع اوصاف و خصال ذميمه و عادات است و اما در احكام و اكتساب اخلاق حميده،رجوع به فرهنگ مصطلحات عرفا شود.

مَحوُ الجَمْع

-(اصطلاح عرفانى)فناء وحدت در كثرت را محو الجمع گويند رجوع به فرهنگ مصطلحات عرفا شود.

بنده و بندگى همه فانى است
هر چه هست آن ظهور سلطانى است

مَحو العُبُوديَّة

-(اصطلاح عرفانى) و عبارت از اسقاط اضافۀ وجود است، رجوع شود باعيان.

مَحو و إثبات

-(اصطلاح عرفانى) در زير كلمۀ لوح محو و اثبات بيان شد كه اين اصطلاح عرفانى و مأخوذ از قرآن مجيد است كه «يَمْحُوا اللّٰهُ مٰا يَشٰاءُ وَ يُثْبِتُ» و فلاسفه و متكلمان اسلامى بكار برده‌اند و گويند مراد نفوس منطبعۀ فلكيه است مير داماد گويد:كتاب محو و اثبات زمان است كه ماحى فاسدات و مثبت كائنات است، (رجوع شود بلوح و لوح محو و اثبات و لوح محفوظ و قبسات ص 82-اسفار ج 4 ص 202).

مِحوَرِ زَمين

-(اصطلاح هيوى)و آن عبارت از خط موهومى است كه زمين حركت وضعى خود را بدور آن انجام ميدهد و دو طرف محور را دو قطب شمال و جنوب نامند.

(از رياض المحبين ص 33)

مَحْوى

-(اصطلاح فلسفى)سطح