responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر    جلد : 3  صفحه : 1641

بدادن نشانيهاى آن چيز و مثال آن در اشعار عربى و فارسى بسيار است:

چيست آن مار كه بر سينۀ خصمش گذر است
كه وبا پيكر و آهن دم و فولاد سر است
(از بديع ص 112) رجوع به الغاز شود.

لَغْو

-(اصطلاح اخلاقى)آنچه انسان را از حق باز دارد و اعمال و كردار نيك او را سلب كند لغو گويند.

(كشاف ص 1310).

مأخوذ از قرآن است كه فرمود: اَلَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ .

وَ إِذٰا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرٰاماً

لَفْظ

-(اصطلاح ادبى و منطقى)در بحث الفاظ منطق گويند:

لفظ عبارت از كلمه و صوتى است كه دلالت بر معنى كند و آن بر دو قسم است:

مفرد و مركب.مركب آن بود كه جزوى ازو بر جزوى از معنى او دلالت كند مانند هذا الانسان كه دال است بر اين مردم و لفظ مفرد آن بود كه جزوى از او بر جزوى از معنى او دلالت نكند مانند انسان كه بر مردم دال است چه جزوى از اين لفظ بر جزوى از معنى دال نيست كه در قسم اول به اين مردم كه لفظ هذا هم دال بر جزء است كه اين باشد و در قسم دوم لفظ انسان بر تمام معنى دلالت كند كه انسان باشد (از اساس الاقتباس ص 14).

لَفْظى

-(اصطلاح ادبى)در مقابل عقلى و معنوى است.

لَفّ و نَشْر

-يكى از محسنات معنويه است و آن باشد كه دو يا چند چيز آوردهشود بطور تفصيل يا اجمال و بعد ذكر هر يك از امورى است كه مربوط بآن امور متعدد باشد بدون معلوم كردن مرجع و آنكه كدام يك از اين اوصاف و حالات و امور مربوط به كدام از آنها است و بر سامع است كه خود هر امرى بآنچه مربوط است رد كند مانند «وَ مِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهٰارَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ» كه در ابتداء شب و روز را به تفصيل ذكر كرد و سپس ذكر كرد آنچه مربوط به شب است كه سكون در آن باشد و آنچه براى روز است از طلب روزى و اشيائى كه ابتدا بطور تفصيل ذكر شده‌اند لف گويند و اشياء دوم را نشر گويند و لف و نشر يا مرتب‌اند يا غير مرتب،مرتب آنست كه بهمان ترتيب له لف شده است نشر شود و در نامرتب بعكس،در مرتب لفظ اول بمعنى اول و دوم بمعنى دوم و در نامرتب،معكوس،لفظ اول بمعنى دوم و دوم بمعنى اول باشد.

(از كشاف ص 1301 مطول 257 نفائس ص 42) مثال فارسى:

بروز نبرد آن يل ارجمند
بشمشير و خنجر بگرز و كمند
بريد و دريد و شكست و ببست
يلان را سر و سينه و پا و دست
فروشد بماهى و بر شد بماه
بن تيزۀ قبه و بارگاه

لَفيف

-(اصطلاح ادبى)كلمه كه دو حرف عله داشته باشد لفيف گويند

نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر    جلد : 3  صفحه : 1641
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست