نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر جلد : 3 صفحه : 1632
در حركت استبدالى و حركات غير انتقالى و مستقيم يعنى غير مستدير هم دوريست و هر دورى حركت مشخص و خاصى است و معنى يك دور بودن آنست كه مبدأ و منتهائى دارد و اين خود لازمۀ متناهى بودن است (شفا ج 1 ص 98-105 مباحث المشرقيه ص 205-اسفار ج 2 ص 9، 10 و 11)و رجوع شود به غير متناهى.
لاقُوَّت
-(بضم قاف و تشديد واو اصطلاح فلسفى)لاقوت در مقابل قوت است و به معناى استعداد شديد انفعالى است چنانكه قوت بمعناى استعداد شديد لا انفعالى است.
قطب الدين گويد:و اما كيفيات استعدادى بعضى از آن تهيؤ است قبول اثرى را بسهولت يا بسرعت و آن وهن طبيعى است چون ممراضيت ولين و آن را «لا قوت»خوانند و بعضى تهيؤ است، مقاومت و بطوء انفعال را چون مصحاحيت و صلابت و آن هيأتى است كه جسم به واسطه آن قبول مرض نكند و سر از انغمار باز زند نه آنكه مريض نشود و آن را قوت خوانند و شامل اين اقسام اين دو، اعنى قوت و لاقوت آنست كه ايشان استعداداتىاند كه تصور كنند در نفس بقياس با كمالاتى و در جاى ديگر گويد:و قوت انفعال وقت باشد كه مقصور باشد بر تهيؤ يك جزء را چون قوت فلك بر قبول حركت دون السكون و وقت باشد كه تهيؤ چيز- چيزهايى را باشد كه زيادت باشد بر واحد چون قوت حيوان بر حركت و سكون ولكن بدو اعتبار.
(درة التاج مقالۀ سوم از فن دوم ص 67-68-اسفار ج 2 ص 33).
لاهُوت
-(اصطلاح عرفانى)مرتبت واحديت كه از آن تعبير بمرتبت وجود جامع از لحاظ جامعيت اسماء و صفات ميباشد مرتبت لاهوت مينامند.
(رسائل صدرا ص 261-شرح منظومه ص 148-تفسير ص 1448).
لاهِى
-(اصطلاح عرفانى)لاهى كسى است كه بكلى غافل بود و حق مطلق را در صور وسائط و روابط بازشناسد و تأثرات افعال را حواله بوسائط كند كه او را ساهى و لاهى و مشرك خفى خوانند (مصباح الهدايه 57).
لائِحَه
-آنچه ظاهر شود از نور تجلى باز چون پوشيده شود، بارقه و خطره خوانند:
لايحه چون جمال بنمايد
دل عاشق لطيفه بربايد
باز پنهان شود چنين گفتند
مىنمايد ولى نمىپايد (رسائل ج 3 ص 35)
لَبْ
-لب كلام را گويند.
فروغى گويد:
تا وصف لبت گفتم درهاى درى سفتم
الحق كه در اين معنى مستوجب تحسينم و اشاره است بنفس رحمانى كه افاضۀ وجود ميكند بر اعيان.
تركيبات.لب فرو بستن لب باز كردن .
نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر جلد : 3 صفحه : 1632