كَلامِ لَفْظى

-(اصطلاح فلسفى) كلام لفظى عبارت از سخن معمولى است كه بوسيلۀ اداء حروف خاص دلالت بر معانى مخصوص كه در نفس متكلم است ميكند در مقابل كلام نفسى كه عبارت از معانى خاص است كه در نفس انسان است و بيان آن بوسيلۀ الفاظ و عبارات امكان‌پذير است.

(از اسفار ج 3 ص 97،98-دستور ج 3 ص 134).

كَلْپ

-( گاه‌شمارى)ريشۀ هندى دارد هندوان معتقدند كه جهان را مدت معينى است و همواره يك كلپ ظهور عالم است و يك كلپ قيامت.مجددا كلپى ديگر شروع شده به منزلۀ روز عالم است و كلپ بعد بمنزلۀ شب و قيامت است و بالاخره چند كلپ ميگذرد تا عالم آفرينش پايان يابد و كلپ آفرينش ما...432 سال است كه هر كلپى بر چهار بخش است كه هر يك را جوك يا يوك گويند و جوك چهارم كه اكنون ما در آنيم...432 سال است.

(از التفهيم ص 146).

كَلبِ اكْبَر

-(نجومى)يكى از صور كواكب واقع در نيم كرۀ جنوبى است كه 18 ستاره داخل صورت و يازده ستارۀ خارج صورت دارد بصورت سگى است واقع در پشت جوزاء و ارنب (از صور كواكب ص 285)

كَلبِ اصْغَر

-(اصطلاح نجومى) يكى از صور كواكب واقع در نيمكرۀ جنوبى است و يا نام دو ستاره بود واقع بر رأس توأمين.(از صور كواكب ص 294)

كَلبُ الجَبّار

-(اصطلاح نجومى) (يا كلب الاكبر)صورتى بود جنوبى از جمله ستارگان آن.شعرى.يا شعراى يمانى است.مرزم العبور مرزم الشعرى...

عذارى.

(كه عبارت از پنج كوكب بود در آخر مجره)

كَلبُ الرّاعى

-(اصطلاح نجومى) ستارۀ بود از صورت عواء واقع بر منكب ايمن آن (صور كواكب ص 104) و آنچه بر رأس بود راعى نامند و گفته‌اند نام صورت ستاره‌هائى بود واقع برأس جاثى رجوع به جاثى شود

كَلبِ مُقَدَّم

-(اصطلاح نجومى) و يكى از صور ستارگان مرصوده است.

كلب الاصغر و مقدم الكلب هم گفته‌اند كه بالجمله يكى از صورتهاى جنوبى است سر آن بمانند سر كلب بوده و بقيۀ اندام آن به شكل انسان است از ستارگان او است.شعراى شامى كه آن را شعراى غميصا يا غميضا هم گويند.

كُلبِۀ أَحْزان

-(اصطلاح عرفانى) كلبه احزان دلى است كه بر غم هجران معشوق محزون است و وقت حزن را گويند و مرتبت خذلان سالك است كه كلبه ادبارش نيز گويند.

كَلبُ الحارِث

-سگ پاسبان را گويند

كَلبُ الصَّيد

-سگ شكار را گويند.

كَلبُ الماشِيَه

-سگ رونده را گويند