نزد عارفان چون در مراتب مظاهر امكانيه ذات حق تجلى كند به جهت اظهار اسماء و صفات بلباس كثرت ملبس ميشود.

شاعر گويد:

اى روى در كشيده ببازار آمده
خلقى بدين طلسم گرفتار آمده

كَثْرَت در وَحْدَت

-فلاسفۀ متأله گويند:

وجود در عين وحدت جامع و واجد جميع مراتب و كمالات و كثرات است و اولين كثرتى كه در عالم وجود تحقق يافت مرتبۀ صفات و اسماء است.

وجودات و موجودات در عين كثرت مندك و فانى در وحدت‌اند و ظل و رشح وجود بسيط واحد بوحدت حقيقى ميباشند و وجود اندر كمال خويش سارى است و تعينها امور اعتبارى است.

(اسفار ج 3 ص 29-شرح منظومه ص 168).

كَثيرُ السَّفَر

-(اصطلاح فقهى)و بكسى كثير السفر گويند كه سه سفر متوالى مسافرت كرده باشد و بين هر دو سفر ده روز در شهر خود يا شهرى ديگر نمانده باشد مكاريان ملاحان سياحان- و چنين كسى بايد روزه خود را بگيرد و نماز را تمام بخواند نه قصر (از شرح لمعه ج 1 ص 96)

كَدْخُدا

-(اصطلاح ذوقى،فلسفى) از عقل فعال تعبير بكدخداء روى زمين كرده‌اند:

(رسائل ص 243)

كُدورات

-(اصطلاح عرفانى)مراد تعلقات دنيوى است.

دلدادۀ لب تو هر جا كه دلستانى گر از دهان تنگت بوسى بمن فروشى
جانهاى تنك بسته برهم نهيم جانى

كَذا

-(اصطلاح ادبى)كلمۀ كذا در قواعد زبان عرب بر سه وجه آمده است يكى آنكه(ك)تشبيه و«ذا»اشاره است مانند«رأيت زيدا فاضلا و رأيت امرا كذا» دوم آنكه كلمۀ واحده باشد كنايه آرند از غير عدد مانند«كذا و كذا»و فعلت كذا و كذا»سوم آنكه كنايت از عدد باشد مانند«عندى كذا درهم»و در اين صورت مانند كاين باشد در چهار امر و احتياج به تميز منصوب دارد مانند«عندى كذا و كذا درهما» (از مغنى ص 97)

كِذْب

-(اصطلاح اخلاقى)يكى از صفات ذميمه است بويژه كه كذب بر خدا و رسول خدا باشد كه در حد كفر است.

كُرّ

-(اصطلاح فقهى)بضم كاف مقدار يك كر آب 120 رطل(بكسر راء) عراقى است و از لحاظ مساحت 42 وجب است.

(از شرح لمعه ج 1 ص 11)

كُرات

-(اصطلاح هيوى)منظور افلاك و عناصر و مدار سيارات است رجوع بافلاك شود.

كُراتِ سَماويَّه

-(اصطلاح فلسفى) مراد افلاك‌اند.

(شفا ج 2 ص 702).

كَرامَت

-كرامت عبارت از ظهور امر خارق عادت از طرف شخصى است كه دعوى نبوت نكند مانند كرامت اولياء صوفيه كه خدا هر چه خواستند بدانها تمام بداد انصارى گويد:بزرگ تهنيتى و تمام