من الاسماء و الصفات».

(اسفار ج 3 ص 105 و رجوع به ص 103 شود).

كِتابِ تَكْوينى

-(اصطلاح ذوقى) كتاب تكوينى در مقابل كتاب تدوينى است و مراد از كتاب تكوين عالم وجود است كه بقلم قدرت الهى كليۀ صور موجوده در عوالم وجود يافته است به وجود علمى كه موطن آن عالم قضاء است و وجود عينى كه موطن آنها عالم قدر است بعبارت ديگر كتاب تكوين عبارت از صحيفه عالم كون و وجود است كه كليۀ صور موجوده در آن از رشحات قلم الهى است (از اسفار ج 3 ص 110).

كِتابِ جامِع

-(اصطلاح عرفانى)مراد از كتاب جامع نفس انسان است از آن جهت كه جامع جميع مراتب كمالات مادون خود ميباشد و جهان كوچكى است كه مشابه و مظهر عالم بزرگ ميباشد«و الانسان الكامل كتاب جامع لهذه الكتب المذكورة لانه نسخة العالم فمن حيث روحه و عقله كتاب عقلى و من حيث قلبه و هو نفسه الناطقة كتاب اللوح المحفوظ و من حيث نفسه الحيوانية اعنى القوة الخيالية كتاب المحو و الاثبات...و اعلم ان النفس الانسانية اذا كملت و بلغت غايتها فى الاستكمال و تجردت بعد ترقياتها و تحولاتها و تبدلاتها و تبدل نشئاتها الى ان يتصل بالعالم العلوى صارت كتابا الهيا» (اسفار ج 3 ص 63).

پارۀ تركيبات ديگر در معنى عرفانى و ذوقى :

كِتابِ شَيْطانى

-(اصطلاح عرفانى) مراد نفس انسان است كه در درجات پست و مرحله توغل در شهوات حيوانى و سقوط در دركات اسفل دوزخ بوده كه كتاب الفجار نيز ناميده شده است.

(اسفار ج 3 ص 63).

كِتابُ العِلْوى

-(اصطلاح عرفانى)مراد نفس انسان در درجات و كمالات اعلى ميباشد كه كتاب الابرار هم ناميده‌اند (از اسفار ج 3 ص 63).

كِتابُ اللَّوح

-(اصطلاح عرفانى)مراد از كتاب لوح،انسان از جهت روح و قلب و نفس ناطقه است.

(از اسفار ج 3 ص 63).

كِتابِ مُبين

-(اصطلاح عرفانى)مراد از كتاب مبين لوح محفوظ است و قرآن را هم كتاب مبين گويند و جهان وجود را نيز كتاب مبين گويند.رجوع به كتاب شود.

كِتابِ حُكْمى

-(اصطلاح فقهى)و نزد فقها عبارت از كتاب قاضى است بقاضى ديگر كه در او منعكس شود شهادت شهود بر غايب يا دفترچه‌ايست كه شهادت عليه غائبين را در آن قاضى بنگارد و براى قاضى ديگر فرستد.

(از كشاف ج 2 ص 1241)

كِتابى

-(اصطلاح فقهى)كفار صاحب كتاب را گويند مانند يهود،نصارى و مجوس (از كشاف ص 1242-شرح لمعه ج 1 ص 187)

كِتابُ المَحْوِ وَ الإِثْبات

-(اصطلاح عرفانى)نفس حيوانى و قواى خيالى را كتاب