responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر    جلد : 3  صفحه : 1563

1-ابهام 2-احتياج به تميز 3-بنا 4-لزوم تصدير 5-افادۀ تكثير در اغلب مانند «كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قٰاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ» و براى استفهام مانند(كاين تقرأ سورة الاحزاب)يعنى چند دفعه و جهات افتراق آنها اين است كه 1-كاين مركب است و كم بسيط 2- تميز كاين مجرور بمن است غالبا مانند «كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ» (از مغنى ص 96)

كَبائِر

-(اصطلاح فقهى)و گناهان كبيره در مذهب اسلام عبارتند از شرك، قتل بغير حق،لواط،زنا،سحق،ربا خوردن،قذف محصنات،خوردن مال يتيم، غيبت،قسم،شهادت دروغ،شرب خمر، سرقت،يأس از رحمت خدا،كفر بخدا، كذب و فحش به انبياء و اولياء.

كِباب

-(اصطلاح ذوقى)كباب دل را گويند در تجليات صورى و بمعنى بى‌تابى معشوق است از هجران عاشق.

خواجه گويد:

ز جام عشق تو عقلم خراب ميگردد
ز تاب مهر تو جانم كباب ميگردد
مرا دلى است كه دائم بياد لعل لبت
بگرد ساقى و جام شراب ميگردد

كِبْر

-(اصطلاح اخلاقى و عرفانى) كبر بزرگ داشتن و بهتر دانستن خود را گويند از ديگرى چنانكه تواضع كمتر گردانيدن خود است از ديگرى و كبر از نادانى انسان است بنفس خود و يكى از مهلكات انسان است و لكن تكبر در مقابل متكبر عبادت است پس كبر يا ممدوح است و يا مذموم و هر يك را مقام و موقعى است.

(كشاف ص 1242)

كَبَدُ الأَسَد

-(اصطلاح نجومى) از ستارگان دب اكبر بود (از صور الكواكب ص 33)

كُبرى

-(اصطلاح منطقى)مقدمه و قضيه اول از قياس اقترانى را صغرى و مقدمۀ دوم را كبرى نامند مثلا در قياس «عالم متغير است،هر متغيرى حادث است» جمله هر متغيرى حادث است كبراى قياس است (از كشاف ص 1247-ا-ساس- الاقتباس ص 191)

كِبرِ نَفْس

-(اصطلاح اخلاقى) و آن بود كه نفس بكرامت و هوان مبالات نكند و به يسار و عدمش التفات ننمايد بلكه بر احتمال امور ملائم قادر باشد.

(از اخلاق ناصرى ص 76).

كِبَّور

-( گاه‌شمارى)بكسر كاف و فتح باء و تشديد آن-روز دهم تشرى است كه روز عاشوراى يهود بود كه روزه داشتن بر آنان در آن روز واجب بود و اصل كبور از كفارات گناهان است.

(از التفهيم ص 244)

كَبيْسَه

-(اصطلاح نجومى)در سال‌هاى خورشيدى هميشه در محاسبات 1/4 روز را رها كنند و بجاى آنكه گويند سال شمسى 1/4 365 روز است گويند 365 روز است و بنا بر اين در هر چهار سال يك روز پديد آيد.اين كار را نخست يونانيان و روميان و سريانيان و قبطيان مصر كردند و اين سال را كه 366 روز محسوب كنند

نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر    جلد : 3  صفحه : 1563
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست