responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر    جلد : 3  صفحه : 1476

آفتاب از آسمان پيدا نمود
چشم نابينا نمى‌بيند چه سود
اى كه چشمت را بمعنى نور نيست
نزد حق شو حق ز بنده دور نيست
او بما از ما بما نزديكتر
داند آن كس كو ز خود دارد خبر
بعضى گويند:قرب عبارت از سير قطره است بجانب دريا و وصول بمقصود حقيقى و اتصاف بصفات الهى است.

(از شرح گلشن راز ص 30) و بعضى گويند:قرب استغراق وجود سالك است در عين جمع بغيبت از جميع صفات خود.

(از مصباح الهدايه ص 417) قرب بى‌بالا و پستى رفتن است
قرب حق از جنس هستى رستن است
و قرب از احوال بنده‌ايست كه بقلب خود نزديك شود و مانند ساير احوال است.

(از شرح كلمات بابا ص 13) و بعضى گويند قرب عبد بحق بواسطۀ مكاشفة و مشاهده است.

و بعضى گويند قرب عبارت از انقطاع از ما سوى الله است و قرب بر دو قسم است يكى قرب نوافل كه زوال صفات بشريت است و ظهور صفات الوهيت بر بشر و ديگر قرب فرائض كه فناء عبد است كلا از شعور بتمام موجودات حتى نفس خود و نماند او را مگر وجود حق.

(از كشاف ص 1164) شاه نعمت اللّه گويد:قرب عبارت از وفاء بعهد سابق است كه ميان حق و بنده است.اول درجۀ قرب قرب طاعت است و اتصاف در همۀ اوقات بعبادت است.

(از رساله قشيريه ص 42) برخى از تركيبات:قرب زمانى، قرب مكانى،قرب صفتى،مجالس قرب، نسيم قرب،مذلت قربت،دولت قربت، خلعت قربت،درجۀ قرب،بزم قربت، مجمر قربت،منزلگاه قرب،چهار بالش قرب،شب قرب و كرامت.

قُربان

-(فقهى و عرفانى) قربانى كردن كه اغلب كشتن حيوانات بوده است إِذْ قَرَّبٰا قُرْبٰاناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمٰا وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ يعنى خداوند قربانى يكى از فرزندان آدم را كه هابيل بود پذيرفت و از آن دگر را نه كه سبب دشمنى هابيل شد با قابيل.

در نزد اهل ذوق كنايت از كشتن نفس اماره و سركش است و قهرا ايثار مال و كشتن حيوانات هم ميتواند نمودار مخالفت با نفس اماره باشد يعنى تناسبى بين توجيه كلامى و فقهى قربانى و بين توجيه عرفانى آن وجود دارد.

قَرْض

-(اصطلاح فقهى)بفتح قاف و گاه بكسر آيد در لغت قطع باشد و استقراض طلب قرض باشد و در اصطلاح شرع آن باشد كه شخصى مال و متاع با قيمتى از باب تفضل بديگرى بدهد كه در ذمه او باشد در مدت معينى كه در موقع خاص بعينه برگرداند.از قرض مدح و ستايش بسيار در شريعت شده است و البته قرض الحسنه.و سود و ربح حرام است،قرض از عقود جايز است از دو طرف صيغۀ ايجاب«اقرضتك او

نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر    جلد : 3  صفحه : 1476
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست