شود.

در نجوم پيوستن دو ستاره است در برخى كه گاه قران سعدين بود و گاه قران نحسين.

رجوع به قرانات و كشاف ص 1228 شود.

قَرائِن

-(اصطلاح اصولى)آنچه علامت و نشانه باشد مر معانى خاص را و آن يا حالى است يا مقالى،عقلى است يا نقلى است رجوع به قرينه شود.

قَرامِطَه

-(اصطلاح كلامى)فرقۀ از شيعه‌اند كه سبعيه هم نامند.

(از كشاف ص 1199)

قِرانات

-(نجوم).

منظور تقارن كواكب است در برجى واحد كه مثلا گويند قران سعدين يا نحسين و يا سعد و نحس در باب مواليد بر مبناى عقايد قدما اين مسأله اهميت خاصى داشته است.

در باب طالع‌بينى و فال‌گيرى بر اساس ضوابط نجوم اساس كار بر تقارن مولود است با يكى از ستارگان خوشبختى و بدبختى مولود را بر اين قاعده و ميزان معين ميكنند.

(رجوع شود باخوان رسالۀ پنجم در جسمانيات ص 127) و بالاخره منجمان براى تقارن سيارات و كواكب خواص و آثارى قائل شده‌اند و جمله گويند كه هر قرانى كه در وتد واقع شود تأثير او اقوى است از آنكه در مائلة الوتد واقع شود و مائلة الوتد از زائلة الوتد اقوى است.

هرگاه قلب الاسد بعد از سالها در برج اسد به حد مريخ رسد طالع قران وطالع ماه‌هاى بروج ناريه بود و مريخ بر آن استيلا يابد و در اين زمان طوفان نارى حاصل شود و دنيا خراب و ويران شود و همۀ حيوانات بميرند.

خلاصه آنكه هر گاه دو كوكب از سيارات در يك جزو از فلك البروج يعنى منطقة البروج جمع شوند يعنى از يك نيم دايره كه متحد دو قطب باشد بطرف خط تقويمى گذر نمايند آن را نسبت بوضع و حال كواكب تحتانى قران و نسبت بحال هر دو مقارنه گويند كه بر چند قسم‌اند مقارنۀ عرضى،مقارنۀ مرئى،مقارنۀ حقيقى و اگر بين آنها شست درجه از منطقه البروج فاصله باشد يعنى ميان دو موضع آن دو كوكب آن را تسديس گويند پس معنى قران دو ستاره گردآمدن آنها است و تسديد آنها اين است كه 60 درجه بين آنها فاصله باشد.

رجوع به نجوم شود.

قِرانِ بُزرگ

-(اصطلاح نجومى) رجوع به قران شود.

قِرانِ كوچَك

-رجوع به قران شود.

قِرانِ مُطلَق

-(اصطلاح نجومى)گردآمدن زحل و مشترى بود و آن در 20 سال يك بار اتفاق افتد و او را قران كوچك خوانند.

قِرانِ نَيّرَين

-(اصطلاح نجومى) يعنى قران ماه و خور كه مقابلۀ ايشان را استقبال و امتلاء گويند.

(از بيست باب ملا مظفر)

قُرْب

-(اصطلاح عرفانى)قرب يعنى نزديكى و در اصطلاح عبارت از ارتفاع است ميان عبد و موجد آن يا قلت و ساقط (از شرح گلشن راز ص 920)