از فيض مقدس است،سحاب كرم:فيض الهى است.و بر ذوق جوانمردان طريقت:

سحاب،سحاب عطف است و باران،باران بر،كه به لطف خود بر اسرار دوستان مى‌بارد،از تربت وفاء ريحان صفا بر دميده آفتاب لطف ازلى بر آن تافته،در روضۀ قدس گل انس بشكفد،از افق تجلى باد شادى وزيده،رهى را از دست آب و خاك بربوده،تأخير و درنگ از پاى لطف برخاسته.نسيم ازليت از جانب قربت دميده.

پير طريقت گفت:الهى تو آنى كه نور تجلى بر دلهاى دوستان تابان كردى، چشمه‌هاى مهر در سرها ايشان روان كردى، و آن دلها را آئينه خود و محل صفا كردى، تو در آن پيدا و پيدايى خود در آن دو گيتى ناپيدا كردى.

سَحابى

-(نجوم)پنج ستاره‌اند مانند كهكشان چون پارۀ ابرى

سِحر

-(بكسر سين و سكون حاء اصطلاح كلامى)سحر عبارت از فعلى است كه سبب آن پنهان باشد و موهم انقلاب و قلب شىء باشد و صرف چيزى باشد از راه و طريق خود و اخراج باطل در صورت حق باشد و كلام يا نوشته‌اى است كه بسبب آن ضررى در بدن و يا عقل غير وارد آيد (از كشاف ج 1 ص 236-716) و اين اعمال بوسيله استخدام شياطين و جن باشد و آن بدست فاسق انجام شود و عمل آن حرام است.

در رسائل اخوان الصفا است كه سحر در لغت عبارت از بيان و كشف از حقيقت شىء و اظهار آنست با سرعت عمل و از جمله خبردادن از آينده است و استدلال بعلم نجوم و موجبات احكام فلك است و همين طور است كهانت و زجر و فال و غيره و از جمله خرق عادات است و از جمله تصرف در خيالات و حكايات و تمثيلات است.

فرق ميان معجزه و سحر و كرامت آنكه سحر از نفوس شريره ظاهر ميشود و كرامت از نفوس كريمه ديگر آنكه سحر و فن آن را بايد آموخت و كرامت از مواهب است نه مكاسب و فرقهاى ديگر.

(از دستور ج 2 ص 65-اخوان ج 4 ص 321،247) بعضى گويند عبارت بود از قلب ماهيات و طبايع و اين گونه رموز از مردم صالح انجام شود بر سبيل كرامت

سُحق

-(بضم سين اصطلاح فقهى) ماليدن فرج زنان باشد بفرج زن ديگر و حد آن صد تازيانه است و در صورت تكرار سه مرتبه،حكم آن قتل است (از شرح لمعه ج 1 ص 220-ج 2 ص 295).

در عرفان سحق يعنى از ميان رفتن و در اصطلاح بى‌خودى بنده است در جنب قهاريت حق.

سَخَط

-(اصطلاح عرفانى)اعراض و رو گردانيدن از حق را گويند.

(طبقات ص 193)

سَخا

-(اصطلاح اخلاقى و اجتماعى) و آن بود كه انفاق اموال و ديگر مقتضيات بر او سهل بود تا چنانكه بايد و چندان كه شايد بمصب استحقاق رساند و سخا نوعى است در تحت او انواع بسيار است.

(اخلاق ناصرى ص 78)