بود.و اگر كسى گويد كه درين جمله نماز درست باشد و شرعى،دليل بر وى بود.

و در جامۀ غصبى نماز روا نباشد، زيرا كه صحت نماز موقوف ستر عورت است باختيار،و ستر عورت بجامۀ غصبى معصيت است،پس نماز در جامۀ غصبى صحيح و جائز نباشد.

و دليل بر آنكه نماز در پوست مردار و اگر چه دباغت كرده باشند،روا نباشد، آنست كه پوست مردار باتفاق پليد است و نجس العين است پيش از دباغت،چنانكه گوشت وى،و دباغت كردن وى را از پوست مردارى بيرون نمى‌برد،پس همچنان پليد باشد،و در هر چه پليد باشد نماز روا نبود.

و در جامۀ ابريشمين مردان را نماز روا نباشد،زيرا كه پوشيدن آن مردان را حرام است،و هر چه پوشيدن حرام بود اگر پوشند معصيت باشد،و چون برهنه باختيار نماز روا نيست و پوشيدن معصيت است،پس روا نباشد.

اما زنان را رخصت است در جامۀ ابريشمين نماز كردن از براى آنكه ايشان را پوشيدن آن حلال است باتفاق و در جامۀ رنگين نماز مكروه است و در سياه كراهت است البته دو سجده يك ركن است و موقع آن بيشترست.و اگر نماز كرده باشد،آن وقت بر جامۀ خود نجاستى بيند،اگر پيش از آن دانسته باشد و فراموش كرده،نماز با سر بايد گرفت،اگر وقت باقى باشد و اگر نباشد،اما اگر ندانسته باشد،بروايتى باسر بايد گرفت،اگر وقت باقى باشد، بروايتى ديگر نه.طريقۀ احتياط با روايت اول است.

(رجوع شود به معتقد الاماميه.ص 207،209)

سَجّادَه

-(اصطلاح عرفانى)آنچه در موقع نماز بر آن نماز كنند سجاده گويند.

و در اصطلاح سد باطن را گويند، يعنى هر چه روى دل بر آن باشد.

در كشاف است:كسى كه بر شريعت و طريقت و حقيقت استوار باشد سجاده نامند و معرب سه جاده است.

و مراد سه طريق است كه شريعت ،طريقت و حقيقت باشد.

(از اصطلاحات عراقى-كشاف ص 639) عطار گويد:

چون نيست هيچ مردى در عشق يار ما را سجاده زاهدان را درد و قمار ما را
جايى كه جان مردان باشد چون گوى گردان اين است جاى مردان،با آن چه كار ما را
(از عده ج 6 ص 574)

سجدَه

-(اصطلاح فقهى)پيشانى بر زمين نهادن باشد و يكى از اركان نماز است البته دو سجده يك ركن است و موقع آن پس از قرائت حمد و سوره و يا تسبيحات اربع و ركوع است و در هر ركعتى واجب است رجوع به اركان نماز شود.

و سجده سهو در مواردى چند لازم ميشود مانند شك در ركعات و اجزاء نماز و يا سهوى.و ترتيب آن اين است كه پيشانى را بر خاك نهد و گويد«بسم الله و بالله و صلى الله على محمد و آله»و اذكارى ديگر (از شرح لمعه ج 1 ص 84-عروه