اوست از بنده بواسطۀ حال خود انسان و تجلى از قبل عبد زوال حجاب بشريت است و اصقال مرآت قلب است و ستر حق از خواص بندگان جهت ترحمى است كه در حق آنها روا دارد.كه اگر مستور نباشد هرآينه متلاشى شوند و وجود او در عين مكاشفت مستور است از آنها و بعضى گفته‌اند كه ستر از قبل عبد بودن بشريت است بين ستر و شهود غيبى و هر گاه نور غيبى آشكار گردد حجاب بشريت بر طرف شود و از قبل حق پوشيدن حال اوست از عبد.

(حاشيه بر شرح قشريه ص 77- شرح گلشن راز ص 39).

عوام در پردۀ سترند و خواص در دام تجلى،ستر بر عوام عقوبت است و براى خواص رحمت.

سَترِ عَورَت

-(اصطلاح فقهى)ستر يعنى پوشاندن«ستر العورة»پوشانيدن عورت است قبلا و دبرا و آن واجب است در حال نماز.

(از كشاف ج 1 ص 715) براى زن واجب است كه بجز كف و دو دست و صورت همۀ بدن خود را بپوشاند و اصولا اطلاق عورت بر زن بتمام بدن او شود و در اين مورد فقط دو كف دست و صورت مستثنى است رجوع شود به(شرح لمعه ج 1 ص 51) در معتقد الاماميه در بارۀ ستر عورت آمده است:و عورت مردان پيش و پس ايشان واجب است،و عورت زنان جملۀ تنهاى ايشان است.و كنيزكان را روا بود سر برهنه نماز كردن.و مردان را از ناف تا سر زانو پوشيدن سنت است، و كنيزكان سر پوشيدن دليل بر آنكه عورت مردان پيش و پس ايشانست،اجماع مسلمانان است.و آنچه زايدست برين از ناف تا زانو،كسى كه دعوى ميكند كه عورت است،و پوشيدن آن واجب است،بر وى بود كه دليل گويد،و در شريعت دليل نيست.

ديگر آنكه،اصل برائت ذمت است از واجبات،و مشغول بودن ذمت بواجبى جز بدليل معلوم نگردد.

و اما آنچه بوى عورت پوشند تا نماز درست باشد محتاج سه شرط است:

يكى آنك ملك باشد يا جارى مجرى ملك باشد.

دوم آنكه پاك باشد از نجاست.

سيم آنكه از آن جمله بود كه از زمين برويد،چون پنبه و كتان يا موى و پشم حيوانى كه گوشت او حلال بود يا پوست وى چون كشتار بود.

و در جامۀ ابريشمين خالص،و پوست مردار اگر چه دباغت كرده باشند،و آنچه گوشت وى نخورند و اگر چه كشتار باشد روا نباشد نماز كردن.

و در پوست روباه و خرگوش و جامه‌اى كه از پشم بافته باشند روا نبود نماز كردن.

دليلش اجماع اماميه است.و اجماع ايشان حجت است،از براى بودن قول معصوم در ميان اقوال ايشان.

دوم طريقۀ احتياط است،زيرا كه هر كه در غير اينها نماز كند باتفاق نمازش درست باشد و ذمتش بيقين برى