رُهبان

-(اصطلاح عرفانى)كلمۀ رهبان در لغت معلوم است و بكسى گويند كه از خلق گريزان باشد و گوشۀ دور از خلق جهت عبادت خالق گزيند و اين از خصوصيات مذهب مسيح است و رهبانان از كليۀ تعلقات دنيا وى ببرند.

عطار گويد:

رهبان دير را سبب عاشقى چه بود كو روى راز دير بخلقان نمى‌نمود
از نيستى دو ديده بكس مى‌نكرد باز وز راستى روان خلايق نمى‌ربود
در ملت مسيح روا نيست عاشقى او عاشق از چه گشت چرا در بلا فزود
مانا كه يار(او)بخرابات بر گذشت و ز حال دل به نغمه سرودى همى‌سرود
رهبان طواف دير همى‌كرد ناگهان كآوا ز آن نگار بتان ناگهان شنود
در سخنان عرفا از القاب حضرت رسول هم آمده است.

انصارى گويد:مصطفى رهبان شريعت است،عنوان حقيقت است قرآن دلها را عدت است،و جهان بتصرف،مصطفى كل كمال است و جملۀ جمال.

(از عده ج 5 ص 653)

رَهبَت

-(اصطلاح عرفانى)رهبت و تقوى دو مقام است از مقام ترسندگان و در جمله ترسندگان راه دين بر شش قسم‌اند، تايبانند و عابدانند و زاهدان و عالمان و عارفان و صديقان.

تايبان را خوف است چنانكه گفت:

«يَخٰافُونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصٰارُ» و عابدان را وجل «الَّذِينَ إِذٰا ذُكِرَ اللّٰهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ» و زاهدان را رهبت «يَدْعُونَنٰا رَغَباً وَ رَهَباً» و عالمان را خشيتست «إِنَّمٰا يَخْشَى اللّٰهَ مِنْ عِبٰادِهِ الْعُلَمٰاءُ» و عارفان را اشفاق «إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ» و صديقان را هيبت «وَ يُحَذِّرُكُمُ اللّٰهُ نَفْسَهُ» (عده ج 1 ص 177)

رَهط

-(اصطلاح درايه)در اصطلاح درايه عدۀ كه ما فوق سه و كمتر از ده نفر باشند رهط گويند از(درايه ص 158)

رَهن

-(اصطلاح فقهى)و در لغت ثبوت،دوام و حبس باشد و نام است مر آنچه را كه وثيقۀ دين است و از عقود لازمه است از طرف راهن تنها.و نياز بايجاب و قبول دارد و لفظ ايجاب«رهنتك او وثقتك او هذار هن او هذار هن عندك او على مالك» ميباشد و قبول«قبلت و شبه آن»ميباشد آنكه مالك است و رهن دهد راهن و رهن‌گيرنده را مرتهن نامند و بالجمله رهن عبارت از آنست كه عين مال كه داراى قيمتى باشد وثيقه قرار دهند كه آن را عين مرهونه نامند راهن و مرتهن هر دو بايد بالغ و عاقل و جايز التصرف در اموال خود باشند پس از انجام رهن عين مرهونه در تسلط مرتهن در آيد كه منافع آن راهن است و رهن در منافع روا نباشد و بايد در اعيان باشد(از الفقه على...ج معاملات ص 319-شرح لمعه ج 1 ص 307-صيغ العقود ص 117- كشاف ج 1 ص 653).

و هو وثيقة للدين و الايحاب رهنتك او وثقتك او هذا رهن عندك او على مالك و يكفى الاشارة فى الاخرس او الكتابه معها فيقول المرتهن قبلت و شبه و يشترط دوام