responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر    جلد : 2  صفحه : 927

(از آثار ص 236)

رُوزِ الَست

-(كلامى)مأخوذ از قرآن مجيد است كه فرمودند أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قٰالُوا بَلىٰ روزى كه خداوند از بندگان پيمان گرفت كه كفر نورزند و تسليم حق باشند كه فرمود: وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِي آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلىٰ أَنْفُسِهِمْ در روز الست بلى گفتى
امروز به بستر لا خفتى

رُوزه

-(اصطلاح عرفانى و فقهى) نزد عارفان ترك و ايثار و تصفيه را گويند.

انصارى گويد:روزه جوانمردان طريقت بزبان اهل معرفت بشنو و ثمرۀ سرانجام آن بدان.چنانكه تو تن را بروزه‌دارى و از طعام و شراب بازدارى،ايشان دلرا به روزه درآرند و از جملۀ مخلوقات باز دارند تو از بامداد تا شبانگاه روزه دارى،ايشان از اول عمر تا بآخر عمر روزه دارند:

جوانمردان طريقت گفته‌اند«صوموا لرؤيته و افطروا لرؤيته».

از روى اشارت كنايت است از حق جل جلاله،فردا آن كس كه بنفس روزه داشت شراب سلسبيل و زنجيبل بيند،از دست فرشتگان و ولدان،و آن كس كه بدل روزه داشت،شراب طهور گيرد،در كأس محبت،بر بساط قربت،از يد صنعت،شرابى كه هر كه از آن جرعۀ چشيد جانش در هواى فردانيت بپريد،شرابى كه از آن بوى وصل جان آيد،گر دو صد جان در سر آن كنى شايد،شرابى كه مهر جان بر آن مهر نهاده،همه مهرها در آن يك مهر بداده، همه آرزوها در آن آرزو بينداخته همۀ جهان و نيز دل و جان باميد او باخته.

الهى:ما را بر اين درگاه همه نياز روزى بود،كه قطرۀ از آن شراب بر دل ما ريزى،تا كى ما را بر آب و آتش بر هم آميزى.

(از عده ج 1 ص 494)

روزۀ سُنَّت

-(اصطلاح فقهى)و روزۀ سنت،روزۀ ماه رجب است،و ماه شعبان، و اولين روز از رجب،و سيزدهم وى مولد امير المؤمنين ع است،و بيست و هفتم و مبعث پيغمبر است ص،و روز پانزدهم شعبان، و هفدهم ربيع الاول مولد پيغمبر است،و روز اول ذو الحجه مولد ابراهيم پيغمبر است، و روز عرفه،و روز غدير هژدهم ذو الحجه، و روز دحو الارض بيست و پنجم ذو القعده، و اولين پنج شنبه از دهۀ اول هر ماهى،و اولين چهارشنبه در دهۀ ميانين،و آخرى پنج‌شنبه از دهۀ آخرين،و ايام البيض و آن سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماهى بود.

اين روزها آنست كه سنت مؤكده است روز داشتن درو.

(معتقد الاماميه ص 296)

روزۀ قَضا

-(اصطلاح فقهى)رجوع بروزه شود.

روزۀ كَفّاره

-(اصطلاح فقهى)رجوع بروزه شود.

روزۀ واجب

-(اصطلاح فقهى)رجوع بروزه شود.

روزى

-(اصطلاح فقهى) روزى تمكين دادن حيوان است از چيزى كه روا باشد وى را از آن نفع گرفتن،و كس را نباشد كه وى را از آن منع كند.

و حرام روزى نباشد،از براى آنكه از حرام

نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر    جلد : 2  صفحه : 927
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست