(لمع ص 338-دستور ج 2 ص 142)

رَمس

-(اصطلاح عرفانى)رمس و طمس بمعنى دفن هستند.هجويرى گويد رمس عبارت از نفى عين و اثر آن باشد از دل.

رَمل

-(اصطلاح علوم غريبه)ريگ و نام علمى است پيدا كردۀ دانيال نبى و بفتحين هر بيتى است كه به هشت فاعلاتن تمام شود-(از كشاف ج 1 ص 647-دره نجفى ص 13).

رَمىِ جَمَرات

-(اصطلاح فقهى)يكى از اعمال واجبۀ حج است كه در روز معينى سنگ‌هائى را مطابق با تشريفاتى بر ستون مخصوصى هدف‌گيرى نمايند.

در معتقد الاماميه آمده است.

و رمى روا نباشد الا به سنگ ريزه.

دليلش اجماع اين طائفه است،و طريقۀ احتياط،و گفتار رسول ص:

«ايها الناس عليكم بحصى الخذف» ،و حصى سنگ ريزه باشد.

و اين سنگ ريزه بايد كه از حرم بود،و از«مسجد حرام»و«مسجد حنيف» نباشد،نه آنكه يك بار انداخته باشند.دليلش آنست كه رسول ص همچنين كرده است و گفته:

«خذوا عنى مناسككم» .

و بايد بمقدار سر انگشتى باشد،و سياه مكروه بود،و نبايد شكستن،و هفت سنگ ريزه باشد،هفت روز عيد در جمرۀ عقبه بياندازد.و پس از عيد در آن سه جمره بيست و يك سنگ بياندازد:در هر يكى هفت جمرۀ عقبه را.

و روز عيد بعد از بر آمدن آفتاب اندازد،بر سبيل استحباب:و بعد از آنكه صبح بر آمده باشد مجزى باشد.و پيش از صبح روا نبود مگر ضرورت را،و در ايام تشريق بعد از زوال.و اگر وقت فائت شود بآنكه ايام تشريق بگذرد،سال آينده آن را قضا كند،يا بفرمايد تا قضا كنند.

و ابتدا به«جمرۀ عظمى»كند،و اين آنست كه به منى نزديكتر است،آنگه«وسطى»، آنگه«عقبه».اگر خلاف اين كند،با سر گيرد از براى احتياط.و خلاف نيست، كه پيغمبر ص برين ترتيب كرده است،و فعل او چون در موقع بيان باشد،واجب بود بوى اقتدا كردن.

و مستحب است كه نزديك جمرۀ اول و دوم باستد،و نزديك هر سنگى تكبيرى ميگويد،و بر طهارت باشد،و از پيش روى جمره باستد،نه از بالاى او،و ميان او و ميان جمره مقدار ده ارش باشد يا پانزده ارش،و دعا بخواند در وقتى كه سنگ در دست وى باشد،و انداختن سنگ بروجه «خذف».

و اگر فراموش كند،و در جمرۀ اولين سه بيندازد،و در آن دو ديگر تمام،و با يادش آيد،با سر گيرد.و اگر چهار انداخته باشد،تمام كند،و با سر نگيرد.

و اگر داند كه يك سنگ كم انداخته است،و نداند كه كدامين است،در هر يكى يك سنگ بيندازد.و اگر سنگ بر محل آيد،آنگه بر زمين افتد،مجزى بود.و اگر نيفتد،ديگرى بيندازد.

(معتقد الاماميه ص 327)

رِند

-(اصطلاح عرفانى)كلمه رند در اصطلاح متصوفان و عرفا بمعنى كسى است كه جميع كثرات و تعينات و جويى