و اينكه ميگويند اللبن للفحل اشاره باين معنى است.

هر گاه زنى از شير فحل واحدى طفلى را شير داده باشد اولاد نسبى آن زن و لو از شوهر ديگرى باشد بر آن طفل حرام ميشوند زيرا آنها اخوۀ مادرى او محسوبند.

اما اولاد رضاعى آن زن از شوهر ديگر بر آن طفل حرام نيست.

(كليات حقوقى ص 262،265 رجوع به نكاح و طلاق شود)

رَضيع

-(فقه)طفل شيرخوار رجوع برضاع شود.

رَضويه

-(اصطلاح عرفانى)يكى از فرق صوفيه است (رجوع شود به معروفيه)

رَطل

-(اصطلاح عرفانى)كنايت از جام محبت الهى است عطار گويد:

رطل گران ده صبوح زانكه رسيد است صبح تا سر شب بشكند تيغ كشيد است صبح
بيا ساقى آن رطل پيمان‌شكن كه با وى برست است پيمان من

رُطُوبَت

-(اصطلاح فلسفى)يكى از كيفيات محسوسۀ ملموسه رطوبت است و رطب عبارت از چيزى است كه طبايع او را مانعى براى قبول اشكال غريبه و ترك آنها نباشد،در مقابل يبوست و يا بس عبارت از چيزى است كه در طبايع آن عايقى است كه مانع قبول و ترك اشكال است.

و بعضى گويند رطوبت جسم عبارت از بودن آنست بنحوى كه ملتصق شود بما يلامسه.

(ز اسفار ج 2 ص 424-كشاف ص 530)

رَعايَت

-(اصطلاح عرفانى)رعايت مراعات و محافظت كردن است و در اصطلاح رعايت عبارت از صيانت احوال و اعمال و اوقات باشد و گفته شده است«الرعاية صون بالعناية»زيرا اگر صيانت خالى از عنايت باشد صيانت كامله حاصل نشده باشد و قلت عنايت در صيانت موجب اتلاف امورست و اولين درجۀ رعايت اعمال و دوم رعايت احوال و سوم رعايت اوقاتست.

رَعد

-(اصطلاح فلسفى)رعد عبارت از صوت شديدى است كه در اثر انشقاق و انخراق ابر حاصل ميشود بدين طريق كه دخان مخلوط با بخار بعد از صعود كافى بخار آن تبديل بابر شده و دخان و اجزاء ارضى آن ميان ابرها محبوس مى‌گردد و قسمتى از آن كه حرارتش هنوز باقى است متوجه بطرف علو ميگردد يعنى متصاعد ميشود و قسمت ديگر آن كه حرارتش زائل شده است قهرا متوجه بپائين شده و در نتيجۀ اين كشمكش برخوردى حاصل ميشود كه سبب انخراق و توليد برق و صاعقه و صوت شديد مى‌گردد.

(از المعتبر ابو البركات ص 220- شفا ج 1 ص 271-272-دستور ج 2 ص 138)

رَغبَت

-اين اصطلاح عرفانى است و عبارت از ميل و توجه و علاقه بمحبوب است رغبت در هر چيزى بعد از حب بدان حاصل شود«و هى فوق الرجاء»و رغبت گاه از نفس است كه در ثواب است و گاه از قلب است كه در حقيقت است رجوع شود به فرهنگ مصطلحات عرفا.