دست قدرت.

دست قوى.

دست مرد.

دست آهنين.

دست شكسته.

دست مرگ.

دست گرفتن.

دست انداختن.

دست برداشتن.

دستكش.

دست اندر كار.

دست بر بالاى دست.

دست بسر.

دست بر دست.

دستك.

دست كوتاهى.

دستگير.

دست و پا.

دست مزد.

دست ناقص.

دست بسته.

دست و دل باز.

دست‌باف.

دست دوخت.

دست رنج.

دَستُوريَّه

-(اصطلاح نجومى)چون كوكبى در خانه يا شرف خود باشد و در و تد بيكى از كواكب ديگر(خمسۀ متحيره) ناظر باشد كه آن نيز در خانۀ خود بود و در وتد بود آن وضع را دستوريه نامند.

(از بيست باب ملا مظفر) و نوع ديگر دستوريه اين است:

كه كوكبى در خانۀ بود و دورى آن از يك نيز چون دورى خانة او باشد از خانۀ آن نيز چنانكه مشترى در قوس و آفتاب در اسد يا در حمل بود و ديگر اينكه كوكب در كمال تشريق و تغريب باشد و كوكب علوى را شصت درجه بعد بود از آفتاب و كواكب سفلى را اواخر سرعت سير بود كه آن را رباط اعظم گويند و ديگر آنكه صاحب طالع در عاشر بود و صاحب عاشر در طالع بود.

دَعَت

-(اصطلاح اخلاقى)و آن بود كه نفس ساكن باشد در وقت حركت شهوت و مالك زمام خويش بود.

(از اخلاق ناصرى ص 77)

دَعوَت

-(اصطلاح كلامى و عرفانى) دعوت يعنى خواندن و براى آن هفت منزلت دانسته‌اند كه:رسول،نبى،امام،حجت، داعى،مأذون و مستجيب است كه مطابق با هفت نور جسمانى يعنى سيارات سبعه و هفت نور ابدى ازلى باشد و باز مطابق با هفت صفت انسانى يعنى حيات،علم،قدرت، ادراك،فعل،ارادت و بقا باشد.

(جامع الحكمتين ص 152) در كتاب انسان الكامل گويد:بدان كه دعوت انبياء و تربيت اولياء از جهت آنست كه تا مردم بر اقوال نيك و افعال نيك و اخلاق نيك ملازمت كنند تا ظاهر ايشان راست شود كه تا ظاهر راست نشود باطن راست نگردد.

(انسان كامل ص 88) بنظر اهل الله و اهل صفا دعوت آن نبود كه شقى را سعادت بخشند و نامستعد را مستعد كنند و حقيقت چيزها بر مردم آشكار گردانند بلكه دعوت و تربيت آن باشد كه عادتهاى بد از ميان مردمان بردارند