تباغض و محبت و خصومت و غيره.

د-آنچه نسبت داده ميشود بنفوسى كه تحت اوامر و نواهى و احكام ناموس الهى و عوارض و ملحقات آن از سعادت و شقاوت و غيره است و اشيائى كه وجود آنها شديدتر است خير آنها زيادتر است تا آنجا كه وجود محض خير محض است و عدم بحث شر محض و اشياء از اين جهت بر چهار قسم‌اند 1-خير محض 2-شر محض 3- غالب الخير 4 غالب الشر.

قطب الدين گويد:و خير آن باشد كه مؤثر باشد پيش او و گاه باشد كه شىء كمال باشد و خير باشد باعتبارى و غير ايشان باشد باعتبارى ديگر،علت تامه خير محض است و فعليت تامه خير محض است و اطلاق خير بر وجود نيز شده است و اشياء غير متحرك كه فعليت محض‌اند خير محض‌اند خير مطلق يعنى وجود مطلق،خير دائم يعنى وجود دائم و هميشگى و خير اقصى يعنى ذات حق كه علت العلل است و خير الخيرات ذات حق است كه وجود تام و كل الوجود است.و خير الفائض افاضات حق است و خير محض ذات حق است كه وجود محض است و خير مطلق نيز ذات حق است از جهت آنكه تمام خيرات است و بازگشت همه بسوى او است.(از اسفار ج 1 ص 83،182-ج 3 ص 81،111-شفا ج 2 ص 632،636،576،587،479- تفسير ص 183،1710).

و خير از نظر اخلاق يا خيرات نفسانى بود و يا بدنى يا خارج از هر دو و يا معقول بود و يا محسوس و بعضى شريف بود و بعضى ممدوح و برخى بقوت بود و برخى بالفعل و برخى نافع.

(از اخلاق ناصرى ص 38) خَيرِ افضل خَيرِ اقصى خَيرِ دائِم خَيرِ مُطلَق (رجوع به خير شود و رجوع به ترجمۀ آراء اهل مدينۀ فاضله صفحه ص 348، 353،332 شود.)

خَيرِ إرادى

-(اصطلاح فلسفى و اخلاقى)منظور از خير ارادى و شر ارادى همان حسن و قبح يا قبيح و جميل بود كه ويژۀ انسان است.

خَيل

-(نجوم)و از ستارگان خارج صورت شجاع بود و كواكب كوچكى كه در خلال آن بود بنام اخلاء الخيل نامند.

خَيمَه

-(اصطلاح عرفانى)مرتبت حجاب را گويند و جهان وجود را خيمه گويند و بالجمله صقع ربوبى را نيز خيمه گويند.

عراقى گويد:

اى زده خيمۀ حدوث و قدم در سرا پردۀ وجود و عدم
جز تو كس واقف وجود تو نيست هم توئى راز خويش را محرم
از تو غايب نبوده‌ام يك روز وز تو خالى نبوده‌ام يك دم
آن گروهى كه از تو با خبرند بر دو عالم كشيده‌اند رقم
بيش درياى كبرياى تو هست دو جهان كم ز قطرۀ شب نم