بمعنى قطع است و عزل است از سمتى و كندن جامه بود و بضم ازالۀ زوجيت بود بر قبول زن بلفظ خلع در اين نوع طلاق زن مهر خود را دهد و خلع كند خود را از قيد زوجيت مرد و بالجمله طلاق خلعى طلاقى است در مقابل عوض معين،صيغه خلع«خلعتك على كذا و انت مختلعة على كذا»(از شرح لمعه)ج 2 ص 133-الفقه على...ج 4 ص 386).

«و هو طلاق بعوض مقصود لازم لجهة الزوج و صيغة الخلع ان يقول الزوج خلعتك على كذا و انت مختلعة على كذا ثم يتعبه بالطلاق فى القول الاقوى...و كل ما يصح ان يكون مهرا صح ان يكون فدية و لا تقدير فيه...و اذا تم الخلع فلا رجعة للزوج قبل رجوعها فى البذل و للزوجة الرجوع فى البذل مادامت فى العدة»(از شرح لمعه ج 2 ص 131-137).

در كليات حقوقى آمده است:

خلع در جائى است كه زن از مرد كراهت داشته باشد و مبادرت در جائى است كه كراهت از طرفين باشد.

چون طلاق بدست مرد است زن براى رهائى خود چارۀ ندارد مگر اينكه چيزى باو بذل نمايد كه در مقابل او را طلاق دهد و آن را فديه گويند.

و مأخذ آن قول حق عز شأنه است در سورۀ بقره (وَ لاٰ يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمّٰا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئاً إِلاّٰ أَنْ يَخٰافٰا أَلاّٰ يُقِيمٰا حُدُودَ اللّٰهِ فَلاٰ جُنٰاحَ عَلَيْهِمٰا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ) .

در مورد خلع آنچه را كه زن بمرد براى طلاق ميدهد ممكن است بيشتر از مهريه باشد و لكن در مورد مباراة مرد حق گرفتن بيشتر از مهريه را نخواهد داشت.

صيغۀ خلع عبارت است از خالعتك يا خلعتك على كذا فانت طالق.و اگر وكيل اجراء صيغه نمايد عبارت آن باين نحو است خالعت فلانة وكالة عن زوجها بكذا.

و صيغۀ مباراة را مرد باين نحو جارى ميسازد بارأتك على كذا فانت طالق و اگر وكيل باشد ميگويد بارأت فلانة وكالة عن زوجها بكذا.

وقتى خلع يا مباراة واقع شد مرد حق رجوع نخواهد داشت و لكن اگر زن به بذلى كه كرده رجوع نمود مرد هم حق رجوع خواهد داشت اگر بخواهد ميتواند رجوع كند.

بنا بر اين خلع و مباراة كه ذاتا از اقسام طلاق بائن هستند با رجوع زن بفديه برجعى مبدل خواهد شد.

هرگاه بين مرد و زن در مقدار فديه اختلافى باشد اثبات بعهدۀ مرد است و با نداشتن بينه قسم بزن توجه خواهد يافت.

و اگر اختلاف بين آنها در رد فديه باشد اثبات با زن و قسم بعهدۀ مرد است.

خلع عادت

-(اصطلاح عرفانى)خلع عادات بمعنى ترك عادت و رسوم و علايق دنيوى است.

شاعر گويد:

بگذر ز طبيعت و ز عادات كز بندگيش برى سعادات

خَلعَت

-(اصطلاح عرفانى)عبارت از الطاف الهى است كه سالك را رسد،تركيبات اين اصطلاح در متون عرفانى بسيار است از جمله،خلعت اجتباء،خلعت ديبا،خلعت رسالت،خلقت قربت،قربت،خلعت مروت.