حالت اضطِرار

-(اصطلاح فقهى) حالت ناچارى و ضرورت را گويند كه در آن حالت خوردن مردار حلال شده و در آن حالت بجاى وضو و غسل تيمم روا باشد و در هر حال موارد آن متفاوت است چه بسيار محرمات كه حلال شوند و چه بسيار محللات كه حرام شوند.واجب حرام شود و حرام واجب.

حاليَه

-(اصطلاح عرفانى)فرقۀ از متصوفه‌اند كه ميگويند:رقص،سماع،دست زدن و چرخ رفتن و سرود شنيدن حال است و با اين افعال حالتى مى‌آورند كه بيهوش ميشوند و مريدان آنها ميگويند،شيخ تصرف كرده حال آورده(كشاف ص 365).

حامِل

-(اصطلاح هيوى)و فلك خارج مركز را در غير از آفتاب در افلاك ديگر فلك حامل خوانند مانند فلك حامل ماه و حامل افلاك داخل در ثخن ممثلات بود.

حامل الدبوس

-(اصطلاح نجومى)و آن ستاره بود وقاع در جاثى.

رجوع به جاثى شود.

حامِل رأسِ الغول

-(اصطلاح نجومى) و آن صورت برشاوش بود رجوع شود به برشاوش.

حامِل المقرب

-(اصطلاح فقهى) در اصطلاح فقها زن آبستن را گويند كه نزديك بوضع حمل باشد.وى نبايد روزه بگيرد.

(از شرح لمعه ج 1 ص 128)

حامِلُ الموقُوف

-(اصطلاح اهل عروض)و عبارتست از آنكه در تركيب معنى انگيزد كه در يك بيت تمام نشود و بضرورت در بيت دوم تمام كند پس سياق تركيب چنان آورد كه بيت اول موقوف ماند و بيت دوم حامل گردد مثال:

هيچ دانى چرا سنت چرخ بگشت
هيچ دانى چراست زمين بجا
آن بقدر تو ديد و گشت سرش
قدرتت اين بديد و ماند بجا
(از كشاف ج 1 ص 309)

حاوى

-(اصطلاح هيوى و نجومى)هر فلك را نسبت به فلك ما فوق خود محوى و فلك بالائين را نسبت بما دون خود حاوى گويند رجوع به خارج مركز و افلاك شود.

حايِض

-(اصطلاح فقهى)از صفات ويژه زنان است و كسى كه حيض بود حائض گويند رجوع به حيض شود.

حُبّ

-(اصطلاح عرفانى)دوستى و محبت است حب مفرط را عشق گويند و گاه حب مرادف با عشق بكار رفته است.

درباره ذو النون بنوشته‌اند كه هذا حبيب الله مات فى حب الله فهو قتيل الله در حديث است كه

من احب شيئا اكثر ذكره (كيمياى سعادت ص 66) من صافاه الحب فهو صاف و من صافاه الحبيب فهو صفى(كشف المحجوب ص 39) و نيز در روايت است:

احبب ما احببت فانك مفارقه ،حب گاهى ممدوح و گاهى مذموم است بر حسب محبوب از جمله حب‌هاى مذموم حب جاه و رياست است.

كه فرمودند ان آخر ما يخرج من رءوس الصديقين حب الرئاسة تركيبات آن:

حب مقام،حب جاه،حب مال،حب فرزند و عيال،حب رياست حب علم.

حَبلُ المَتين

-(اصطلاح عرفانى)كنايت