واقع ميشود و برهم زدن چشم كنايت از عدم التفات و گشادن چشم اشارت بمردمى و دلنوازى است و آثار اين دو صفت است كه موجب خوف و رجاء است و نيز غمزه اشارت باستغناء و عدم التفات است كه از لوازم چشم است.

ز غمزه ميدهى هستى بغارت ببوسه ميكند بازش عمارت
و اشارت بمرتبت فنا است.

سنائى گويد:

زلف چون پرچين كند خوارى نمايد مشك را غمزه چون بر هم زند قيمت فزايد نيل را
چون وصال يار نبود گو دل و جانم مباش چون شه و فرزين نباشد،خاك بر سر فيل را
و تكثرات جلوه‌هاى حق را گويند:

آن همه غوغاى روز رستخيز از مصاف غمزۀ جادوى اوست
رستخيز آرى كلمح بالصبر از خدنگ چشم چون آهوى اوست
حفظ گويند غمزۀ شوخ تو خونم بخطا مى‌ريزد فرصتش باد مگر فكر صوابى دارد
چشم مخمور تو دارد ز دلم قصد جگر ترك مست تو مگر ميل كبابى دارد
عراقى گويد:

چنانكه غمزۀ تو خون خلق مى‌ريزد عجب نباشد اگر رستخيز انگيزد
فتور غمزۀ تو صد هزار صف بشكست كه در ميانه يكى گرد بر نمى‌خيزد
ز چشم جادوى مرد افكن شبه رنگت جهان اگر بتواند دو اسبه بگريزد
فروغ عشق تو تا كى روان من سوزد فريب چشم تو تا چند خون من ريزد
جان ببايد داد و بستد بوسۀ بر لبش رايگان نتوان نهاد
خون من ز ابرو و مژگان ريختى تير از اين به در كمان نتوان نهاد
ز غمزه كار عالمى ميسازد و همه را نيست ميكند و فانى و محو ميگرداند
(شرح گلشن راز ص 573).

از او يك غمزه و جان دادن از ما و زو يك بوسه و استادن از ما
و فيوضات و جذبات قلبى را غمزه گويند و آن حالاتى است كه بر ارباب سير و سلوك وارد ميشود (رياض العارفين ص 40 كشاف ص 1560).

عراقى گويد:

چنين كه غمزۀ تو خون خلق ميريزد عجب نباشد اگر رستخيز انگيزد
فتور غمزه تو صد هزار صف بشكست كه در ميانه يكى گرد بر نمى‌خيزد

غمگسار

-غمگسار صفت رحمانى حق را گويند كه شمول و عموميت دارد.

غُمَيصا

-بضم غين و فتح ميم (اصطلاح نجومى)نام ديگرى است از شعراى شامى و غميصا يعنى كسى كه از چشم او چرك روان بود

غِناء

-(اصطلاح فقهى)كلمۀ غنا بمد عبارت از كشيدن و كشش آواز است كه مشتمل بر ترجيع مطرب باشد يا آنچه در عرف سرود گويند اگر چه مطرب هم نباشد چه آنكه در شعر باشد يا نثر يا قرآن و جز آن.در تعريف غنا حرام