صورت سنبله(و غفر بفتح غين و سكون فاء) در بيست باب ملا مظفر آمده است كه پانزدهمين منزل از منازل قمر است و علامت آن سه ستاره است بر خطى مقوس و همۀ آنها از اوسط قدر رابع‌اند واقع بر دامن عذراء از پس سماك اعزل و او را زين جهت غفر گويند كه نزديك زبانه‌ى عقرب ست كه گويا او را پوشانيده است

غُفران

-(عرفانى.كلامى)مغفرت و بخشش از گناه از ترك اولى مأخوذ از قرآن مجيد است كه خطاب به پيامبر اسلام فرموده است ليغفر من ذنبك ما تقدم منه و ما تأخر.

متكلمان در باب اين آيه و تفسير و تأويل آن سخن‌ها گفته‌اند بر اين معنى كه آيا پيامبران مرتكب گناه ميشوند يا نه و اگر نمى‌شوند معنى غفران درباره آنان بچه معنى است آيا منظور قبل از بعثت است و يا بعد از بعثت و اصولا آيا از انبياء هيچ نوع گناهى نبايد سرزده باشد و لو ترك اولى چه قبل از پيامبرى و چه بعد از پيامبرى آنها بهر حال بحث و جدالى در اين باب بسيار است.

غَفلَت

-(اصطلاح عرفانى)غفلت در اصطلاح اهل الله غافل بودن دل است از حقيقت.

در شرح كلمات بابا طاهر است كه اصل غفلت حرمان بنده است از ذكر حق (شرح كلمات بابا ص 145) در دستور العلماء است كه:غفلت پيروى كردن نفس است بر آنچه ميخواهد و ابطال وقت است ببطالت(دستور العلماء ج 3 ص 6).ابو جعفر سنان گويد:«غفلتك عن توبة من ذنب ارتكبته شر من ارتكابه» (طبقات ص 332) ابن خضرويه گويد:«لا نوم اثقل من الغفلة و لا رق اسوء من الشهوة(طبقات ص 106).

و بعضى گويند:غفلت از خدا كفر است و غفلت از حقيقت خود يعنى گم‌شدن در ذات و حقيقت خود توحيد است.

و گويند:رأس همه شرور جهل و غفلت است و غفلت سه قسم است:1 غفلت صادقين كه تعلق بذكر است از مذكور 2 غفلت عارفين كه رجوع از عزائم است 3 غفلت غافلين كه امهال حق است مر ظالمين را و كسى كه يك ساعت از خدا غفلت كند گناهكار است و كسى كه از نفس خود غافل شود او را كشته است و ممدوح است(شرح كلمات بابا ص 143).

ابو العباس گويد:«اعظم الغفلة غفلة العبد عن ربه و غفلته عن اوامره و غفلته عن آداب معاملته»(طبقات ص 271).

محمد بن ابى الورد گويد:«فى ارتفاع الغفلة ارتفاع العبوديه،ثم الغفلة غفلتان، غفلة رحمة و غفلة نعمه»(طبقات ص 249).

غُفَيله

-(اصطلاح فقهى)نماز غفيله دو ركعت است كه بين مغرب و عشا گذارند و از رواتب نيست در ركعت اول بعد از حمد آيه «وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغٰاضِباً» خوانده ميشود و در ركعت دوم بعد از حمد «وَ عِنْدَهُ مَفٰاتِحُ الْغَيْبِ» (از عروه ص 195).

غَلاّتِ اربَعَه

-(اصطلاح فقهى)و غلات اربعه كه مورد زكاتند:گندم،جو، مويز و خرما است و شرط زكاة در غلات اربع عبارت است از:1-تملك بزراعت يا