كه بعد از وضع ثمن زوجه و دو سدسى كه متعلق به ابوين است باقى اختصاص به دخترها خواهد داشت.

و همچنين اجتماع زوج با كلالۀ امى (برادر و خواهر مادرى)و يك خواهر يا چندين خواهر ابى و امى يا ابى تنها كه در اين فرض زوج نصيب اعلاى خود را كه نصف باشد ميگيرد.و باقى مخصوص خواهر يا خواهران متعدد ابى و امى تنها خواهد بود.

خلاصۀ هر دو مسأله آنكه اگر بواسطۀ بودن چندين نفر صاحبان فرض تركه ميت كفايت نصيب تمام آنها را نكند نقص بر بنت و بنتين وارد ميشود و اگر پس از موضوع كردن نصيب صاحبان فرض زيادتى باشد و وارثى نباشد كه زياده را بعنوان قرابت ببرد اين زياده بين صاحبان فرض بر طبق مقررات تقسيم ميشود.ليكن زوج و زوجه مطلقا و مادر اگر حاجب داشته باشد از زيادى چيزى نمى‌برد.

(كليات حقوقى 40،404)

عَوهَقَين

-(بفتح عين)از اصطلاحات نجومى است و دو ستارۀ بود واقع ميان صليب واقع و ميان فرقدين كه دو گرگ هم نيز گويند.

(از التفهيم ص 101)

عَهد

-(اصطلاح فقهى و عرفانى) يعنى پيمان و تعهد كردن نسبت بامرى است و فرق بين عهد و ميثاق آنست كه ميثاق توكيد همان عهد است و گفته شده است كه عهد دو طرفى است و ما بين دو نفر است و ميثاق يك طرفى است و عهد شرعى مانند نذر است در تمام شرائط و صيغه آن:«عاهدت الله-او على عهد الله ان افعل كذا او اتركه...»در هر حال كسى كه عهد كند با خداى خود،كه اگر عملى انجام شد يا نقمتى ازو دفع شد كار خيرى انجام دهد واجب است عمل بدان عهد.

(از شرح لمعه ص 201-الفروق ص 43) -در معنى عرفانى پيمان،پيمان حق با بندگان در روز الست و ازل هر عهدى،پاى بند بودن به عهد و پيمان در دين اسلام از واجبات است.

«و ان حسن العهد من الايمان(اسرار التوحيد) «أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يٰا بَنِي آدَمَ أَنْ لاٰ تَعْبُدُوا الشَّيْطٰانَ» .

عهدها بستيم بس در كارها نذرها كرديم در سربارها
قوت آن كو كه پايان آوريم عاجزيم و ناتوان و مضطريم
گر نه فضلت دستگير ما شود واى بر ما زانكه رسوائى بود
نذر ما را با وفا پيوسته دار عهد ما را از كرم دار استوار
عهد ما بشكست صد بار و هزار عهد تو چون كوه ثابت بر قرار
عهد ما كاه و بهر بادى زبون عهد تو كوه و ز صد كه هم فزون

عَهدِ التِزامى

-(اصطلاح فقهى) دربارۀ اين گونه عهود در كليات حقوقى آمده است:

عقد يا عهدى التزامى است مثل بيع و اجاره و يا اذنى مجانى است مثل هبه و عاريه و وديعه.