علم فعلى است و همه موجودات و جهان وجود عبارت از يك اضافه است و يك اشراق و تابش است.جهان همه تابش حق است و همه يك نور است رجوع شود به شرح حكمة الاشراق قطب الدين شيرازى ص 357)

عِلمِ حَقيقت

-(اصطلاح عرفانى) عبارت از علم لدنى ربانى است كه سالكان راه را حاصل شود و ويژه اولياء الله است.

جنيد را پرسيدند كه علم حقيقت چيست؟گفت آن علمى است لدنى ربانى، صفت بشده،حقيقت بمانده،حال عارف همين است،صفت شده،حقيقت بمانده، نيست عشق لا يزالى در آن دل هيچ كار كو هنوز اندر صفات خويش ماندست استوار
اول،علم حقيقت است و برتر از آن عين حقيقت است و وراء آن حق حقيقت است علم حقيقت معرفت است،و عين حقيقت وجود است،حق حقيقت فناء است،«علم الحقيقة ما انت له عند الحق،عين الحقيقة ما انت به من الحق،حق الحقيقة اضمحلالك فى الحق»معرفت شناخت است و وجود يافت است و از شناخت تا بيافت هزار وادى بيش است.

از يافت الله نور ايمان آيد،نه بنور ايمان

عِلمِ خاصّ

-(اصطلاح عرفانى)رجوع بعلم شود.

عِلمِ خَواطِر

-(اصطلاح عرفانى) رجوع به خاطر شود.

عِلمِ دُنيا

-جابر بن حيان در تعريف علم دنيا گويد عبارت از علم بجلب منفعت و دفع مضار قبل از مرگ است (از رسائل جابر ص 102).

عِلمِ دُنيوى

-(اصطلاح عرفانى) رجوع بعلم شود.

عِلمِ دِراسَت

-(اصطلاح عرفانى) علم دراست علمى است كه تا اول آن را نخواند نداند و عمل كردن نتواند و علم دراست مقدمه عمل بود و علم وراثت نتيجۀ آن (از مصباح ص 42).

عِلمِ دين

-(اصطلاح عرفانى)در رسائل جابر تعريف علم دين چنين شده است و علم دين عبارت از شناختن راه و طريق و بكار بردن امور است براى انتفاع بعد از مرگ (از رسائل جابر ص 101).

عِلمِ رُبُوبى

-(فلسفى).

رجوع شود به علم الهى و(دانشنامۀ علائى بخش الهيات ص 8)

عِلمِ رُسوم

-(اصطلاح عرفانى)علوم رسمى مقالى است در مقابل علوم حالى و يافتى در علم رسوم گرو مانده نشكسته ز پاى خود اين كنده
تا چند زنى ز رياضى لاف تا كى افتى بهزار گزاف

عِلمِ رِوايَت

-(اصطلاح عرفانى) مراد علوم شريعت است:

ابو بكر بن ابى سعدان گويد:«من عمل بعلم الرواية،ورث علم الدراية و من عمل بعلم الدراية ورث علم الرعاية و هدى الى سبيل الحق» (طبقات ص 421).