ارتباط نبوده بلكه عبارت است از ايجاب مرتبط بقبول،يعنى جائى كه ايجاب مقرون به قبول باشد.آنچه به ايجاب انشاء ميشود التزام نبوده بلكه تمليك يا مبادله است و لازمه آن تعهد و التزام افتاده و هيچ يك از اين دو امر،مدلول ايجاب نيست نه بدلالت تضمنى و نه بدلالت التزام چه رسد بدلالت مطابقه.پس التزام حكمى است از احكام عقد،نه آنكه خود عقد و يا جزء عقد باشد.بلكه مى‌شود گفت از لوازم آن نيز نبوده بلكه از عوارض مفارقه است،يعنى ممكن است از آن منفك شود.

(از كليات ص 60)

عَقدِ انقِطاع

- در كليات حقوقى آمده است:

قوام عقد متعه به مهر است و اجل.

پس اگر در متن عقد تعيين مهر نشود عقد باطل است و از اين حيث شباهت بعقود معاوضى دارد.

چنانكه در متن عقد ذكر اجل نشود بقول بعضى عقد باطل است و بقول بعض ديگر عقد منقطع بعقد دائم منقلب ميشود اين قول مستند است بروايت ضعيفى كه عمل بآن مشكل و تطبيق آن با قواعد مشكلتر است و احتياط در طلاق و تجديد عقد خواهد بود.

علاوه بر لزوم ذكر مهر ضمن عقد و ذكر اجل كه از اركان آن محسوب است مختصات ديگرى براى آن ذيلا ذكر ميشود:

1-طلاق و لعان و خلع و ظهار در عقد منقطع جارى نيست.

2-عدم توارث و لو شرط توارث شده باشد.

3-عده غير حامل بعد از دخول و انقضاء اجل يا بذل بمدت دو حيض است.

4-عدم استحقاق نفقه و قسم.

و اگر حيض نشود و حائض‌شدنش غير ممكن نباشد عده او چهل و پنج روز كه نصف عده دائم باشد خواهد بود.

عده حامل پس از انقضاء اجل يا بذل مدت وضع حمل است.

عدۀ وفات مثل دائم چهار ماه و ده روز است و در صورتى كه داراى حملى باشد عدة او ابعد الأجلين است يعنى هر يك از وضع حمل يا اجل دورتر و عقب تر باشد عده بآن تمام خواهد شد.

5-بر خلاف عقد دائم كه بدون اجازه زن عزل جايز نيست در مورد متعه جايز است

عَقدِ حَمَل

-(اصطلاح منطقى)و عبارت از ثبوت محمول براى موضوع است توضيح آنكه ميان مصاديق موضوع، مفهوم آن ارتباطى است و ميان موضوع و مصاديق موضوع با محمول نيز ارتباط است مثلا در قضيه«انسان كاتب است» اولا اين قضيه منحل بدو جزء ميشود يكى كلمۀ انسان و ديگر كلمۀ كاتب كلمات انسان و كاتب دو لفظ‌اند كه دال بر دو معنى ميباشند و از نظر منطق غير از مقصود دلالتى خود آن دو لفظ چيزى مورد نظر نمى‌باشد و آنچه مورد نظر است مفهوم انسان و مفهوم كاتب است و ميدانيم كه مفهوم انسان و كاتب را نيز مصاديقى است كه هر يك از دو مفهوم با مصاديق خود ارتباط دارند نوع ارتباط كلى با افراد خود.و ميدانيم كه مصاديق انسان در قضيۀ فوق همان مصاديق كاتب است پس افرادى مانند زيد و عمرو و بكر را در قضيه فوق دو ارتباط است يكى