عِشقِ حَيوانى عِشقِ عَفيف عِشقِ عَقلى عِشقِ غَريزى عِشقِ نَفسانى عِشقِ مَجازى عِشقِ وَضيع

عُضوِ بارِد

-مراد از عضو بارد.دماغ است.

رجوع بعشق شود.

(اسفار ج 2 ص 206،ج 3 ص 140 147-شفا ج 1 ص 436-443)

عِشوَه

-(اصطلاح عرفانى)كرشمه و در اصطلاح عاشقان تجلى جمال را گويند.

رجوع بفرهنگ مصطلحات عرفا تأليف نگارنده شود.

عُصبَه

-(اصطلاح فقهى)و بفتح عين اقربا و خويشاوندان را گويند.

از طرف پدر و در شرع هر كسى كه از تركۀ ميت سهمى برد يعنى آنچه از سهام ذوى الفروض باقى ماند و آنها يا نسبى ميباشند يا سببى و در نزد شيعه ميراثى ازين باب به عصبه نخواهد رسيد بنا بر فرض زيادى از سهم ذوى الفرض.

ص 949)رجوع بأول وارث شود.

ص 949)رجوع باول وارث شود.

عِصمَت

-(اصطلاح كلامى و عرفانى) يعنى حفاظت از ارتكاب گناه و بى‌گناهى و عصمت را در انبيا و اولياء لازم دانند و در ماهيت آن اختلاف است اشاعره گويند عصمت شخص باين است كه خداى گناهى در شخصى نيافريده باشد و نزد حكماء ملكه‌ايست كه صاحب آن را از فجور باز دارد(از كشاف ص 1407) بعضى از تركيبات،كنف عصمت، دست عصمت،عصمت انبيا،دودمان عصمت، پيراهن عصمت،عصمت الهى،پردۀ عصمت، خانوادۀ عصمت،عصمت كبرى.

عَصيرِ عِنَبى

-(اصطلاح فقهى)يعنى آب انگور و فشرده آن،در شرع اسلام قبل از ذهاب ثلثين حرام است يعنى هر گاه آب انگور را در ديك ريزند و بجوشانند قبل از آنكه دو سوم آن كسر شود حرام است و نجس و بعد از ذهاب ثلثين طاهر شود و شيره گردد و اگر قبل از آنكه دو سوم آن تبخير شود بماند تا سركه شود باز طاهر ميشود (از شرح لمعه ج 2 ص 236-الفقه على:ج 1 ص 18-عروه ص 23)

عُضوِ بَسيط

-(اصطلاح فلسفى)هر يك از دماغ و قلب و كبد را عضو بسيط نامند.

(از اسفار ج 2 ص 206-ج 3 ص 140،147).

شيخ الرئيس در بيان اعضاء حاره و بارده گويد:نزديكى بتوازن و اعتدال مزاج بواسطۀ تكافؤ اعضاء حاره مانند قلب و بارده مانند دماغ و رطبه مانند كبد و يا بسه مانند استخوان حاصل ميشود (شفا ج 1 ص 436).

عُضوِ حارّ

-مراد از عضو حار قلب است (اسفار ج 2 ص 206-ج 3 ص 140،147-شفا ج 1 ص 436،443).

عُضوِ رَئيسَه

-(اصطلاح اجتماعى).

و منظور از عضو رئيسه بدن.قلب بود و عضو رئيسۀ مدينه و مدبر مدينه