آنچه را سرور آورد يا حزن و طيره آنچه را حزن و بدى آورد و در سوانح بكار برد و آن تفال باسماء طير و اصوات و الحان آنها است چنانكه بر غراب و عقاب و هدهد (از كشاف ص 907)

طَيش

-(اصطلاح عرفانى)كلمۀ طيش در مقابل عيش است و مراد حالتى است كه براى خواص.فقرا در مقام تجلى حق ظاهر ميشود زيرا هر گاه حق تجلى كند بر آنان در طيش‌اند و هر گاه مستور شود برمى‌گردند به حظ و عيش خود (رساله قشريه ص 39).

طَيفُوريان

-طيفوريه كسانى‌اند كه پيرو ابو يزيد طيفور بن عيسى البسطامى‌اند كه از رؤساى متصوفه بوده است (كشف المحبوب ص 228).

طيفوريه

-(عرفانى) در طرائق آمده است كه:

اين سلسله از حضرت امام جعفر صادق بواسطۀ بو يزيد طيفور بسطامى قدس سره جارى شده.و شعبه‌اى ازين سلسله را شطاريه گويند و بعضى شطاريۀ طبسيه خوانند و بعضى عشقيه دانند.

در كتاب اصول الفصول اين سلسله را شطارى گفته‌اند و صورت مشايخ آن را ذكر كرده‌اند....

بايزيد با جنيد و ذو النون مصرى هم عصر بوده و گويند مريدى از مريدان ذو النون برسالت بنزد بايزيد رفت و او به قاصد فرمود:مرد تمام آن باشد كه همه شب خفته بود و بامداد پيش از نزول قافله بمنزل فرو آمده باشد.ذا النون چون اين بشنيد بسيار گريست،و گفت:

مباركش باد كه حال ما بدين درجت نرسيده و بدين بايده طريقت ميخواهد...

(از طرائق الحقائق-جزء دوم.ص 68-69)

طِينَت

-(اصطلاح اخلاقى و فلسفى) طينت يعنى سرشت و بمعناى ركن و عنصر هم بكار رفته است.

(از اخلاق ناصرى ص 52)