بمنظور استعلام احوال حادثه در عالم كون و فساد است كه مربوط بآينده است و علم عزائم تهديد جن و شياطين بمنظور حفظ اشخاصى كه در تحت تسلط آنهااند ميباشد.

(از دستور ج 2 ص 279) شيخ اشراق انواع جسميه را طلسمات و اصنام ناميده است و آنها را اظلال انوار مجرده و ارباب و اصحاب طلسمات ناميده است كه همان ارباب انواع باشد چنانكه گويد:صاحب طلسم نوع ناطق جبرئيل و روانبخش است.

(از ش ص 498 و رجوع شود به ص 348،441،498،248)

طلسماتِ بَسائط

-(اصطلاح فلسفى) شيخ اشراق بسائط جسمانى را طلسمات بسائط ميداند رجوع شود به طلسمات.

در نزد عرفا طلسم كنه ذات حق است:

اى روى در كشيده ببازار آمده خلقى بدين طلسم گرفتار آمده
غير تو هر چه هست سراب و نمايش است كاينجا نه اندكست و نه بسيار آمده
آنجا حلول كفر بود و اتحادهم كاين وحدتيست ليك بتكرار آمده

طُلوعِ مَنازِلِ قَمَر

-(اصطلاح نجومى و هيوى).

ابو ريحان در بيان آن گويد:

معنى اين طلوع نه بر آمدن است از افق،كه اين او را هر روزى بود يك بار.

و لكن مر كواكب منازل را پيدا شدن است همچون تشريق هر سه علوى كه پيشتر ياد كرديم،زيرا كچون آفتاب بكوكبى از ثابتات نزديك آيد او را بشعاع خويش بپوشاند.و بر آمدن او بروز گردد و فرو شدن او بشب پيش از فرو شدن شفق.

و اين حال او را غيبت خوانند و ناپديد شدن بمغرب.و همچنين باشد تا آفتاب از او بگذرد چندانك چون پيش از آفتاب برآيد روشنايى سپيده او را غلبه نكند.

پس اول اين پديد آمدن طلوع او بود و او را نوء خوانند.و هر گاه كه منزلى بدين كردار پديد آيد نظير او چهاردهم است،فروشود.و اين را تازيان رقيب خوانند و فرو شدن او وقت بامدادان سقوط گويند.و ميان طلوع منزلى و طلوع ديگر كه بپهلوى اوست سيزده روز بود بتقريب نه بحقيقت،زيرا ك ستارگان منازل همه از يك عظم نى‌اند و عرض ايشان يكسان نيست،و بيكى از دو ناحيت شمال و جنوب.و نام انواء بر بارانها افتد.و بوقت خويش،بسقوط منازل بامدادان بمغرب منسوب دارند.و نام بوارح بر بادها افتد.و منسوب كرده آيد نه بوقتهاى باران،بطلوع منازل بامدادان از زير شعاع آفتاب.و اين همه كه تقدير كردند مر زمين عرب راست،زيرا ك اندر بقعتهاى يك ديگر نزديك اوقات باران و باد و سرما و گرما،و هر چه اندر هوا پديد آيد مختلف است پس بدان بقعتهاى كه يك از ديگر دور باشند بسيار مختلف‌تر،و خاصه كه يكى ببالا بود و يكى فرو،يا نهاد ايشان از كوهها و ريگها و شوره‌ها و درياها و مانندۀ اين مختلف بشد.

طُمَأنينَه

-(اصطلاح عرفانى)طمأنينت عبارت از سكون و رجا و امن و سرور است و مكث آن در قلب مدام است بخلاف سكينت كه مكث مدام ندارد و بالجمله طمأنينت يا بذكر خداست كه طمأنينت