(معتقد الاماميه ص 472،479)

صِيَغُ العُموم

-(اصطلاح ادبى)و عبارت از كلمات كافه،قاطبه،كل،است.

صيغَۀ طَلاق

-(اصطلاح فقهى)رجوع به طلاق شود.

در خصوص طلاق شارع صيغه مخصوص آن را باسم فاعل قرار داده مثل هى طالق و اين از جهت دلالت دليل است و نبايد از غير مورد وجود دليل تجاوز نمود.

صِيغَه

-(اصطلاح ادبى)و هيأت حاصله از ترتيب حروف و حركات و سكنات آنها است و در بعضى از كتب صرف است كه صيغه اسم است بمعنى مصوغ و مشتق است از صياغ يا از صوغ و صياغ بحسب لغت زرد ربوته انداختن است و اطلاق شده است بر هر چه ريخته شود و بر افعال نيز اطلاق شود.

(از كشاف 119)

صيغَه‌هاى مُبالَغَه

-(اصطلاح ادبى) و اوزان صيغ مبالغه فعال(بفتح فا و تشديد عين و مفعال بكسر ميم و فعول‌اند)كه با شرائطى كه در اسم فاعل گفته شد عمل اسم فاعل كنند.(از سيوطى ص 143).