و يا ريسندگى براى بافندگى و آنچه مكمل است مانند دوزندگى و برندگى و رفوگرى...

(رجوع شود برسالۀ هفتم از رسائل اخوان ص 216-220) اخوان الصفا گويند:مصنوعات بر چهار قسم بوند:بشرى،طبيعى،نفسانى و الهى.

بشرى مانند صنعتهاى انسانها و اقسام كارهائى كه انجام ميدهند.

طبيعى مانند انواع صور حيوانات و نباتات نفسانى مانند نظام مراكز اركان اربعه و تركيب افلاك و نظام صورت و شكل عالم.

الهى مانند صور مجردات از مبدعات و مخترعات...

(رجوع شود به ص 211)

صَناعَتِ بُرهان

-(اصطلاح منطقى) مراد منطق است.

صِناعَةُ التَّاليف

-(فلسفى)عم موسيقى است (از رساله آراء و ديانات ص 401)

صَناعَةُ الطَّبيعة

-(اصطلاح فلسفى) مراد فن طبيعى از فلسفه است.

صَنَم

-صنم نام بت است و نزد صوفيان آنچه انسان را از خدا باز دارد زيرا آنچه تو در بند آنى بندۀ آنى و در اصطلاح اشراق عبارت از اجسام و انواع جسميه است كه هر نوع صاحبى دارد كه جمع آن را ارباب اصنام نامند (از اسفار ج 1 ص 124 و رجوع شود به مجموعه دوم مصنفات ص 199)

صَواب

-(اصطلاح منطقى،فلسفى) صواب مقابل خطاء است و امر ثابتى است كه قابل انكار نباشد.

(از دستور ج 2 ص 254)

صَواعِق

-(اصطلاح عرفانى)جمع صاعقه است و بروز تجليات الهى است و انوار ازلى است كه همه عالم و آدم را پديدار كرد.

انصارى گويد:اى خداوند كريم،اى كردگار نامدار،اى در وعد راست و در عدل پاك و در فضل تمام،در مهر قديم آنچه ميخواهى مينمايى و چنانكه خواهى مى‌آرايى،هر يك را نامى و در دل هر يك از تو نشانى رقم شايستگى بر قومى و داغ ببايستگى بر قومى،شايستۀ از راه فضل در آورده،بر مركب رضا ببدرقۀ لطف در نوبت تقريب و در هنگام اكرام و ناشايسته در كوى عدل رانده بر مركب غضب ببدرقۀ خذلان در نوبت حرمان،اين حرمان و آن تقريب نه از آب آمد و نه از خاك كه آن روز كه اين هر دو رقم زد،نه آب بود و نه خاك، فضل و لطف ازلى بود و قهر و عدل سرمدى،بهرۀ آن يكى نصيب مخلصان و اين يكى بهرۀ منافقان (از عده ج 1 ص 92،93)

صَوامِت

-(اصطلاح فلسفى)مراد از حيوانات صامت يعنى غير ناطق و صوامت حيوانات غير انسانند.

(از مجموعه دوم مصنفات ص 219)

صَوامِع

-(اصطلاح عرفانى)صومعه عبادتگاه را گويند و مقام توجه دل را گويند و قطع علاقه از ما سوى الله را گويند.

صوامع علوى مقام لاهوت است.

و صوامع افلاك جهان افلاك سماوى است كه بارگاه الهى‌اند رجوع بصومعه شود.