واهب العلم و التأييد. اعطاكنندۀ حيات و فضيلت بر مزاج اتم انسانى ناميده شده است و آن نور مجردى است كه در كالبدهاى انسانى تصرف ميكند و تدبير بنى نوع انسانى بدست اوست (از حكمت اشراق ص 201)

صاحِبُ العَدَد

-(اصطلاح فلسفى) فيثاغورس.

صاحِبُ المَنطِق

-(اصطلاح فلسفى) ارسطو.

(رساله سوم از بحث ناموسيات)

صاحِبِ قُربِ فرائِض

-(اصطلاح عرفانى)صاحب قرب فرائض متشرعان را گويند كه بواسطۀ اداء فرائض قربت جويند (اشعة اللمعات ص 15)

صاحِبِ قَلب

-(اصطلاح عرفانى) صاحب قلب يعنى كسى كه«ليس له عبارة اللسان و فصاحة البيان عن العلم الذى قد اجتمع فى قلبه»

صاحِبِ لَبَن

-اين مسأله فقهى است و در مبحث رضاع شوى زنى كه شير دهد صاحب لبن گويند يعنى كسى كه زن ازو حامل شده و شيردار گرديده است (از ضوابط الرضاع)

صاحِبِ مَشام

-(اصطلاح عرفانى) صاحب ذوق و صاحب سر است.

كو يكى صاحب مشامى كو ز مى بوئى شنيد تا بزير هر سخن صد نكته مضمر گويمى.

و تركيبات ديگر نيز:

صاحِبِ مَقام

-(اصطلاح عرفانى) صاحب مقام يعنى كسى كه مقيم باشد در يكى از مقامات قاصدين طالبين مانند توبت و ورع و زهد و غيره.

رجوع بمقام شود

صادِرِ اوَّل

-(اصطلاح فلسفى)رجوع باول ما صدر و(اسفار ج 3 ص 36، 155،16-مجموعه دوم مصنفات ص 126)شود.

صادِق

-(اصطلاح فلسفى،ادبى) صادق يعنى درست و راست و خبرى كه مطابق با واقع است و آنچه واقع باشد مقابل كاذب و بالجمله خبر صادق خبرى است كه مطابق با واقع باشد«كان الصادق الذى يوجد فى النفس على ما هو عليه خارج النفس».

(تهافت التهافت ص 103) «الصادق هو ان يعتقد فى الشيء انه على الحال التى عليها فى الوجود».

(تهافت التهافت ص 103) «الصادق هو ان يعتقد فى الشيء انه على الحال التى عليها فى الوجود».

(تهافت التهافت ص 531) و فرق ميان حق و صادق آنكه صادق خبر مطابق(بكسر باء)با واقع است و حق مطابق(بفتح)است.

(از شرح منظومه ص 47 و رجوع شود به تفسير ص 455،402،1279)

صاعِد و هابِط

-(اصطلاح اهل نجوم و هيئت) ابو ريحان گويد:

معنى صاعد بر آينده بود و معنى هابط فرو رونده.و ستاره بشمال بر آينده بود،تا عرض او بشمال همى‌افزايد .چون بغايت رسد و دست بكاستن كند بشمال فرو رونده بود،تا آنگاه كه از عقده بگذرد و بنيمۀ جنوبى افتد از مايل،تا عرض او بجنوب همى‌افزايد ، فرو رونده بود بجنوب،تا بغايت رسد و