زيرا ممكنات را دو جهت است يكى جهت ذات خود كه عدم محض است و وجه امكانى است و جهت ديگر توجه به مبدأ المبادى است،از نظر آنكه تجليات و مظاهر حق‌اند و اشعۀ انوار ويند كه صرف نور و روشنائى ميباشند و وجه وجودند.

(از گلشن راز)

سياهى

-(اصطلاح عرفانى)ذات حق را به سياهى تشبيه كرده‌اند:بواسطۀ آنكه همچنانكه در سياهى امتيازى نيست يعنى ديدۀ بيننده امتيازى نمى‌تواند كرد و در سياهى اشارت به هيچ چيز نمى‌توان كرد بر سبيل تعيين،همچنين در ذات حق هيچ ديدۀ به هيچ گونه نمى‌تواند كه بر سبيل امتياز بيند مگر بر سبيل محويت همچنانكه در سواد.

سياهى گر بدانى بود ذاتست بتاريكى درون آب حياتست
سياهى جز قابض نور بصر نيست نظر بگذار،كين جاى نظر نيست
(از گلشن راز) عطار گويد:

سياهيى كه در هر دو جهان بود فرود آمد بجان او و بنشست
نقاب جان او شد آن سياهى سياهى آمد و در فقر پيوست.

سيبِ زَنَخ

-(اصطلاح عرفانى)سيب ز نخ مشاهده را گويند كه از مطالع جمال خيزد.

سَيِّدُ الحَيوانات

-(اصطلاح فلسفى) مراد انسان است«ان اللّه تعالى لما خلق آدم..جعله ناطقا متكلما فصيحا مميزا بالقوة الناطقه و الروح الشريفة و القوة العاقلة القدسية و جعل صورته احس الصور و شكله افضل الاشكال و طبيعته اصفى الطبايع الارضية...و جمله سيد الحيوانات كلها و مليكا عليها و اميرا و رئيسا فيها و ملكه اياها و الزمها طاعته».

(از اخوان ج 3 ص 149)

سَير

-(اصطلاح ذوقى)سير نزد صوفيان بر دو معنى اطلاق ميشود يكى سير الى الله كه نهايت دارد و آن اينست كه سالك چندان سير كند كه خداى را بشناسد و چون خدا را شناخت سير تمام شد و ابتداى سير فى اللّه حاصل شده و سير فى الله را انتهاء و غايت نيست.

(از كشاف ص 461) و اول درجه از درجات سير خروج از تنگناى جهان است و اول مقامى كه در طريق سير از آن عبور ميكند مقام توبت است كه آن را«باب الابواب»گويند.

و در سير اول حجابها بر طرف شود و در سير دوم حجابها بسوزد.

(مصباح الهدايه ص 24)

سَيرِ زَورَق

-(اصطلاح ذوقى)سير زورق عبارت از عبور نشئات انسانى است از منازل بامواج كثرت و رسيدن بمقام وحدت و مراد از زورق كشتى،تعين انسانى است و تعين انسانى را بزورق از آن جهت تشبيه كرده‌اند كه سير در درياى توحيد عيانى غير از مرتبت و نشئات انسانى هيچ مرتبت ديگر را ميسر نيست.

(از شرح گلشن راز ص-3)

سِير سُور

-(اصطلاحات گاه‌شمارى) روز چهاردهم ديماه بوده و يكى از اعياد فارسيان است كه در اين روز سير و خمير خورند و گياهان با گوشت پزند تا ارزش