عمرى و رقبى از اين حيث خاصند.

(كليات حقوق ص 341) رجوع شود به رقبى،عمرى سكنى

سُكُون

-(اصطلاح فلسفى،عرفانى و ادبى)سكون در اصطلاح فلسفه يعنى عدم الحركة و مقابل حركت است از باب تقابل عدم و ملكه و ساكن مقابل متحرك است و بنا بر اين مجردات نه متحرك‌اند نه ساكن زيرا شأن آنها متحرك بودن نيست كه سكون دربارۀ آنها صادق باشد.

متكلمان گويند:سكون عبارت از استقرار در زمان است كه حركت در آن واقع ميشود و بنا بر اين تعريف،سكون ضد حركت است.

شيخ الرئيس گويد:«اما السكون فعدم فعل لا فعل»كه همان عدم الحركة باشد.

(از شفا ج 1 ص 48،109) بعضى در تعريف سكون گفته‌اند كه عبارت از دو كون است در دور زمان در يك مكان و كون در آن دوم در مكان اول و حركت مقابل آن يعنى كون دوم در آن دوم در مكان دوم را حركت ميگويند.

(از دستور ج 2 ص 172 و رجوع شود به شفا ج 1 ص 48-اخوان ج 3 ص 145) اين اصطلاح معنى اخلاقى نيز دارد و آن بود كه نفس در خصومات يا محاربات كه جهت حفظ حرمت دين و ملت يا حشمت نفس عصبيت ضرورت شود خفت ننماينده و اين را عدم طيش نيز گويند.

(از اخلاق ناصرى ص 76 و رجوع باخلاق جلالى ص 62 شود) نزد عرفا آرامش و ضد حركت است و كنايت از آرامش در كنف عنايت حق است كه از نتائج توكل است.

ابو العباس گويد:«السكون الى مألوفات الطبايع يقطع بصاحبها عن بلوغ درجات الحقائق».

و گفته‌اند«من سكن الى غير الله تعالى،اهمله تعالى و تركه و من سكن الى الله تعالى قطع عليه طريق السكون الى شىء سواه».

(طبقات ص 419) نزد ادباء از صفات حروف است و در مقابل حركت است و آن بى‌حركتى است و ادباء عرب گويند ابتداء به ساكن محال است.

سَكينَه

-(اصطلاح عرفانى)سكينه بمعنى آرامش و وقار است كه در دل سالك بعد از وصول اطمينان خاطر بحق حاصل ميشود بحكم «هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ» (از شرح منازل ص 141)

سَلاقا

-(اصطلاح نجومى)روز پنج‌شنبۀ چهل و يكم فطر بود و بدين روز عيسى از ميان شاگردان سوى آسمان برآمده و وعده داد كه فارقليط را بفرستد و اين نام روح القدس است.

(از التفهيم ص 250)

سُلاقا

-(بضم سين).

سَلاسَت

-مقابل لزوجت است و نزد شعراء آنست كه در نظم روانى بحدى باشد كه در اداى آن هيچ گرفتگى نبود از جهت لفظ (از كشاف ج 1 ص 733).

سَلامَت

-(اصطلاح عرفانى)مقام امن است كه فرمود. «ادْخُلُوهٰا بِسَلاٰمٍ آمِنِينَ»