2-آنان كه هم در دنيا و هم در عقبى شقى بودند.

3-آنان كه در دنيا بدبخت‌اند و در آخر سعيد.

4-آنان كه در دنيا سعيداند و در آخرت شقى.

(رجوع شود برساله نهم از رسائل اخوان ص 257)

سَعدِ بالِع

-(اصطلاح نجومى)منزل 23 از منازل قمر است كه سعد بلع هم گويند.

(رجوع شود به صور كواكب)و بروج

سَعدُ البَهائم

-(اصطلاح نجومى)و آن را سعد البهام نيز نامند دو كوكبى بودند واقع در صورت فرس.

سَعدُ الذَّابِح

-(اصطلاح نجومى و هيوى)از ستارگان صورت جدى است و آن ستاره اول و ثالثى بود كه واقع بر دو شاخ جدى است.

بدين جهت گويند سعد ذابح كه بنزديك آن ستاره‌ايست كه تازيان گويند گوسفندى است كه سعد او را همى‌كشد .و سعد دو ستاره بود غير روشن كه بر پهنا نهاده شده‌اند.

سَعدِ ناثِرَه

-(اصطلاح هيوى و نجومى)و آن دو ستارۀ بود واقع بر دنب جدى.

سَعدِ هايِم

-(اصطلاح نجومى)مجموعۀ سعود و ستارگان سعد بنزد عرب ده ستاره است و يا ده علامت بود چهار از صورت فرس اعظم است اول كه سعدهايم گويند كه بر سر آن بود و دوم سعد همام كه بر گردن آن بود سوم سعد بارع كه بر سينۀ او است چهارم سعد مطر كه بر دست اوست و چهار سعد ديگر از منازل قمرند كه ذكر شده است و در تحت عنوان اخبيه و سعد ديگر سعد ناثره است كه بر دنبال جدى است و ديگر سعد الملك است كه بر دوش است ساكب الماء است.

(از بيست باب ملا مظفر) رجوع شود به طبايع ستارگان

سَعدِ بُزُرگ
سَعدِ كوچَك

رجوع شود بطبايع ستارگان.

سَعدَين

-(اصطلاح نجومى)و منظور سياره مشترى و زهره است.

چنانكه زحل و مريخ را نحسان گويند.

سُعُود

-(نجومى)و بيست و چهارمين منزل از منازل قمر است و علامت آن دو ستاره است از جنوب تا شمال فاصلۀ بين آن دو يك ذراع است آنكه در شمال است بر منكب چپ ساكب الماء است و آن ديگر در زير بغل او و سعد السعود نيز گويند.

از بيست باب ملا مظفر

سِعَه

-(هيئت) بعد جرم سماوى را از افق گويند خواه بطرف شرق باشد يا غرب.

سِعَةُ القَلب

-(اصطلاح عرفانى) سعة القلب عبارت از تحقق انسان كامل است به حقيقت برزخيۀ جامعه،امكان و وجوب را،زيرا قلب انسان كامل عبارت از همين برزخ است.

(اصطلاحات شاه نعمت اله ص 37) آن برزخ جامع دل انسان كاملست او را مطلب ازو كه او حاصل است؟