ازليه

از فرق «غلات‌اند» و پندارند على (ع) و عمر بن الخطاب هر دو قديمند و ازلى جز آن كه على (ع) را خير محض، و عمر را شرّ محض مى‌دانند، و على (ع) را دائما عمر مى‌آزارد. اين فرقه تحت تأثير افكار «ثنويت زرتشتى» و اصالت هرمزد و اهريمن واقع شده‌اند.

تاريخ شيعه و فرقه‌هاى اسلام، ص 169.

اعتقادات فخر رازى، ص 61.

ازليه

پيروان ميرزا صبح ازل-بابيه

ازليه

پيروان مردى به نام ابو حاصر -حاصريه.

اسپيدجامكيه

يا « اسپيدجامگان» -مبيضه و مقنعه.

اسحاقيه

اسحاقيه از فرق «غلاة» و از پيروان اسحاق بن زيد بن حارث از ياران عبد اللّه بن معاويه بن امام جعفر صادق (ع) هستند كه على (ع) را در نبوت با رسول (ص) خدا شريك مى‌دانستند و از «اباحيان» به شمار مى‌رفتند و گويا همان شريكيّه هستند (-: شريكيه) به عقيده اين طايفه جنگ با مشركان به پيغمبر احاله شد. قتال با منافقان به عهده على (ع) قرار گرفت، ايشان حديثى از على (ع) نقل كنند كه: ما «ظلالى» ، يعنى سايه‌هايى بوديم بر طرف راست عرش و مى‌گويند ميان امامت و نبوت فرقى نيست.

تحفه اثنى‌عشريه، ص 7-13.

تاريخ شيعه و فرقه‌هاى اسلام، ص 169.

خاندان نوبختى، ص 249.

اسحاقيه

از فرق «كيسانيه» هستند كه پيشواى ايشان مردى به نام اسحاق بن عمرو بود و گويند امامت از اولاد ابو طالب به اولاد عباس تعلق گرفت و نيز گويند كه زمين هيچ‌گاه خالى از پيغمبر نمى‌باشد و به حلول خداوند در حضرت على (ع) و ائمه قائلند و با هم در اين مسأله اختلاف دارند كه بعد از على (ع) خداوند در كدام كس حلول كرده است.

تحفه اثنى‌عشريه، ص 7-13.

اسحاقيه

از فرق عليائيه (علياويه) از «غلاة» شيعه، و پيروان ابو يعقوب اسحاق بن محمد بن ابّان نخعى كوفى ملقب به احمرند كه در 286 ه‌ در گذشت. (-: عليائيه)

تاريخ شيعه و فرقه‌هاى اسلام، ص 169.