الجحيم يعنى درهاى دوزخ بسته مى‌شود و هرگاه زمان به درازا انجامد دوزخ خالى گردد و درهاى آن بسته شود و اين دليل زوال و فناى جنت و نار است.

در هفتاد و سه ملت آمده، «فانيه» گويند: چون هيبت و سياست پديد آيد كوس لمن الملك زنند اسرافيل را فرمان شود كه در صور دمد. قوله تعالى «وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمٰاوٰاتِ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ. .» زمر/68.

موجود از همه طى عدم شوند و بهشت و دوزخ نيز در آن حال حادثه كبرى و واقعۀ عظمى ناچيز گردد الاّ حى قيوم.

قوله تعالى: «. . . كُلُّ شَيْءٍ هٰالِكٌ إِلاّٰ وَجْهَهُ. . .» قصص/88.

هفتاد و سه ملت، ص 68.

فخريه

از طوايف «نصيريه» اند.

مذاهب الاسلاميين، ج 2، ص 496.

فدائيه

لقب ديگر اسماعيليان است كه در راه عقيدۀ خود فداكارى كرده و دست به ناگهان كشتن مردم مى‌زدند. -اسماعيليه.

اسماعيليان را در كتب ملل و فرق به نامهاى: سباعى، اسماعيلى، باطنى، اصحاب تعليم، اصحاب دعوة الهاديه، اصحاب دعوت هاديه مهديه، اصحاب تأويل، اصحاب تائيد، اهل ترتيب، اهل حق، قرمطيه، ملاحده، فداويه، حشيشيه، اباحيه و غيره خوانده‌اند.

فدائيه را حشاشين و به زبانهاى اروپايى Assasin نيز گويند.

دربارۀ فدائيان رجوع شود به كتاب: The Assassin Radical Sect inIslam.

تأليف: BernardLewis به نام فدائيان اسماعيلى توسط آقاى فريدون بدره‌اى ترجمه و در سال 1347 توسط بنياد فرهنگ ايران انتشار يافته است.

فداويه

از فرق «اسماعيليه» در سوريه كه ظاهرا همان فدائيه باشد و طايفه‌اى ارهابى و تروريست بودند و كاردهاى زهرآگين داشتند و اگر كسى را كه به كشتن او مأمور مى‌شدند كشته نمى‌شد بر اثر زهر كارد در مى‌گذشت.

مذاهب الاسلاميين، ج 2، ص 388.

فديكيه

از فرق «خوارج» كه پيشواى ايشان ابو فديك قاتل نجدة بن عامر بود و ايشان با گفتار نجده و نافع بن ازرق مخالفت كردند.

«فديكيه» در بحرين (احسا) و يمامه