از فرق «كيسانيۀ راونديه» پيرو مردى به نام رزام بودند و در دوستى ابو مسلم صاحب دولت بنى عباس افراط مىكردند.
آنان عقيده داشتند كه رشتۀ امامت از ابو هاشم محمد بن حنفيه، به محمّد بن على بن عبد اللّه بن عباس رسيد، و از او به برادرش عبد اللّه بن على السفاح انتقال يافت و پس از وى امامت به ابو مسلم رسيد.
ايشان به مرگ و كشته شدن ابو مسلم اقرار دارند و قايل به «حلول» روح خداوند در امامان خود هستند.
اين فرقه همان بو مسلميه هستند كه مقنعيه و مبيضه از ميان آنان برخاستهاند.
گويند: دين معرفت امام است، و كسى كه بدين مقام برسد كمال خواهد يافت و تكاليف شرعى از وى برداشته مىشود.
بعضى از پيروان اين فرقه، قايل به كشته نشدن ابو مسلم و روح خداوند در وى شدند.
شهرستانى، اين فرقه را پيرو مردى به نام رزام بن رزم نوشته است.
فرق الشيعة نوبختى، ص 47.
ملل و نحل شهرستانى، ص 136-137.
تاريخ طبرى، ج 10 ص 132-164-194.
خاندان نوبختى، ص 256.
رسالنه
اين فرقه از طوايف نصيريهاند.
-نصيريه.
مذاهب الاسلاميين، ج 2، ص 497.
رستاقيه
اين فرقه را مقدسى در «احسن التقاسيم» با زعفرانيه و واقفه و شكّاك در يك جا آورده است.
احسن التقاسيم، ص 38.
رستميه
از فرق اباضيه در شمال افريقا هستند.
-اباضيه.
رشاونه
از طوايف «نصيريه» اند. -نصيريه.
مذاهب الاسلاميين، ج 2، ص 496.
رشيديه
از فرق خوارجند و فرقه پنجم از ثعالبه را رشيديه گويند كه به مردى به نام رشيد وابستهاند.