12 كودكان مميّز نيز مى‌توانند اعتكاف كنند.

13 در موارد زير شخص اعتكاف‌كننده مى‌تواند از مسجد خارج شود:

الف براى هر گونه كار ضرورى شرعى يا عرفى مانند رفتن به دستشويى و غسل واجب و تهيّۀ ضروريات.

ب همچنين براى گواهى دادن در دادگاه و نماز جمعه و تشييع جنازه و عيادت مريض. امّا براى هر كار مستحبى جايز نيست.

14 نشستن بر فرش غصبى هنگام اعتكاف موجب بطلان اعتكاف نمى‌شود بخلاف محل غصبى ( مثلاً جاى ديگران را غصب كند) بنا بر احتياط.

15 جايز است در اعتكاف در آغاز نيت شرط كند كه هرگاه عذر عرفى يا شرعى براى او پيدا شد بتواند اعتكاف را به هم زند در اين صورت هر وقت عذرى پيدا شد مى‌تواند آن را به هم زند حتّى در روز سوّم.

16 اعتكاف كمتر از سه روز كامل جايز نيست و روز، از اوّل طلوع فجر تا غروب آفتاب است.

17 اعتكاف در شبستان و سرداب و صحن مسجد جايز است مگر در مواردى كه ثابت شود حياط جزء مسجد نيست يا ظاهر حال چنين باشد.

18 پنج چيز بر معتكف حرام است:

اوّل: تمتّع از همسر خواه به جماع باشد يا لمس و بوسيدن بنا بر احتياط.

دوّم: استمناء بنا بر احتياط هر چند از طريق حلال باشد مانند ملاعبۀ با همسر.

سوّم: بوئيدن عطريات و بوهاى خوش هر چند با قصد لذّت نباشد.

چهارم: خريد و فروش بلكه مطلق تجارت با نبودن ضرورت (بنا بر احتياط) ولى پرداختن به امور مباح دنيوى مانند خياطى و امثال آن اشكالى ندارد.

پنجم: جدال بر سر مسائل دينى يا دنيوى به قصد غلبه كردن بر طرف مقابل و اظهار فضيلت و در اين امور فرقى ميان روز و شب نيست.

19 پرداختن به امور دنيوى و مطالعات مربوط به آن براى معتكف جايز است هر چند بهتر ترك اين امور و توجه به عبادات و طاعات مى‌باشد.

20 هرگاه اعتكاف خود را با يكى از امور گذشته باطل كند اگر به سبب نذر بر او واجب معين بوده بايد قضا كند و اگر واجب غير معين بوده و اين امر در روز سوّم بوده نيز بايد قضا كند و اگر در روز اوّل و دوّم بوده لازم نيست، قضاى اعتكاف واجب فورى نيست بلكه وقت آن وسيع است.