كه وصىّ شخصاً مسئول باشد، بلكه مقصودش فقط انجام امر وصيّت باشد، مى‌تواند مسئوليّت كار را به كسى واگذار نمايد كه به نظر وصيت‌كننده با وصىّ تفاوتى ندارد.

سيستانى : مسأله اگر كسى كه وصيّت كرده است بميرد، وصىّ نمى‌تواند ديگرى را وصىّ آن ميّت معين كند و خود از كار كناره نمايد، ولى اگر بداند مقصود ميّت اين نبوده كه خود وصىّ مباشرت در انجام آن كار نمايد بلكه مقصودش فقط انجام كار بوده، مى‌تواند ديگرى را از طرف خود وكيل نمايد.

مسأله اختصاصى

فاضل : مسأله 2856 احتياط واجب آن است كه اگر پدرى پسرش را به عنوان وصىّ تعيين كرد، او آن را قبول نمايد.

[مسأله 2715]

مسأله 2715 اگر كسى دو نفر را وصىّ كند (1) چنانچه يكى از آن دو بميرد، يا ديوانه، يا كافر شود (2) حاكم شرع يك نفر ديگر را به جاى او معين مى‌كند (3) و اگر هر دو بميرند، يا ديوانه، يا كافر شوند (4) حاكم شرع دو نفر ديگر را معين مى‌كند (5) ولى اگر يك نفر بتواند وصيّت را عملى كند، معين كردن دو نفر لازم نيست (6)

(1) گلپايگانى ، صافى : كه با هم به وصيّت او عمل كنند. .

فاضل : كه با هم به شركت عمل كنند. .

خوئى ، سيستانى ، تبريزى : اگر كسى دو نفر را با هم وصىّ كند ( تبريزى : و نظرش آن باشد كه هر دو با هم عمل به وصيّت كنند) . .

مكارم : هرگاه كسى دو نفر را وصىّ قرار دهد كه مشتركاً كارها را انجام دهند. .

(2) سيستانى : اگر از عبارت وصيّت فهميده شود كه در چنين صورتى آن ديگرى مستقلاًّ وصىّ است بايد به همين نحو عمل شود، وگرنه. .

(3) بهجت : در صورتى كه وصيت‌كننده، بودنِ هر دو را شرط كرده باشد. .

فاضل : مجتهد جامع الشّرائط يك نفر ديگر را بجاى او معيّن مى‌كند. .

(4) گلپايگانى : چنانچه معلوم نباشد كه ميّت در نظر داشته دو نفر كارهايش را انجام دهند حاكم شرع يك نفر را و اگر معلوم باشد كه نظر به دو نفر داشته، دو نفر ديگر را معيّن مى‌كند.

صافى : چنانچه معلوم باشد كه ميّت در نظر داشته، دو نفر كارهايش را انجام دهند، حاكم شرع، دو نفر را به جاى آنها معين مى‌كند و اگر معلوم نباشد كه نظر به دو نفر داشته تعيين يك نفر كافى است بلكه بعيد نيست كه در صورت اولى هم در صورتى كه يك نفر بتواند كار دو نفر را انجام دهد تعيين يك نفر كافى باشد.

(5) مكارم : بقيّه مسأله ذكر نشده.

فاضل : مجتهد جامع الشّرائط دو نفر ديگر را معيّن مى‌كند. [پايان مسأله]

(6) بهجت : معين كردن نفر دوم، لازم نيست.

زنجانى : مسأله اگر كسى دو نفر را با هم وصىّ كند، چنانچه يكى از آنها بميرد يا از شرايط لازم براى وصىّ (كه در مسأله [2704]گذشت) بيفتد، مثلاً ديوانه شود، اگر وصيت‌كننده